Przed rozpoczęciem i w czasie leczenia pacjent powinien stosować dietę mającą na celu zmniejszenie stężenia cholesterolu. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie, zgodnie z obowiązującymi zaleceniami zależnie od celu terapii oraz reakcji pacjenta na leczenie. Leczenie hipercholesterolemii. Zalecana dawka początkowa to 5 lub 10 mg, doustnie, raz/dobę zarówno u pacjentów, którzy nie byli wcześniej leczeni innymi lekami z grupy statyn, jak również u leczonych innymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA. Dawkę 5 mg można otrzymać dzieląc tabl. 10 mg wzdłuż zaznaczonej na niej linii podziału. W trakcie ustalania dawki początkowej u każdego pacjenta należy wziąć pod uwagę stężenie cholesterolu, czynniki ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego, jak również ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Jeśli jest to konieczne, po 4 tyg. leczenia dawkę można zwiększyć. Z powodu zwiększonej częstości występowania działań niepożądanych po podaniu dawki 40 mg w porównaniu ze stosowaniem mniejszych dawek, ostateczne zwiększenie dawki do 40 mg można rozważyć po upływie kolejnych 4 tyg. leczenia jedynie u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią, należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego (szczególnie pacjenci z rodzinną hipercholesterolemią), u których nie uzyskano spodziewanego celu terapii po zastosowaniu dawki 20 mg oraz którym zapewniona zostanie rutynowa kontrola. Zaleca się, aby leczenie dawką 40 mg było prowadzone pod kontrolą specjalisty. Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym. W badaniu oceniającym zmniejszenie ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych stosowano dawkę 20 mg/dobę. Dzieci i młodzież. Stosowanie leku u dzieci i młodzieży powinno być prowadzone przez specjalistę. Dzieci i młodzież w wieku 6-17 lat (w fazie . II-V wg. skali Tannera). Heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna. U dzieci i młodzieży z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zwykle stosowana dawka początkowa to 5 mg/dobę. U dzieci w wieku 6-9 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną, zakres zwykle stosowanych dawek to 5-10 mg doustnie raz/dobę. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dawek większych niż 10 mg w tej grupie wiekowej. U dzieci w wieku 10-17 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną, zakres zwykle stosowanych dawek to 5-20 mg doustnie raz/dobę. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dawek większych niż 20 mg w tej grupie wiekowej. Zwiększanie dawki powinno odbywać się na podstawie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji dzieci na leczenie, jak zalecają rekomendacje dotyczące leczenia dzieci i młodzieży. Przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną u dzieci i młodzieży należy zastosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu; stosowanie diety powinno być kontynuowane podczas leczenia rozuwastatyną. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna. U dzieci w wieku 6-17 lat z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zalecana maks. dawka wynosi 20 mg raz/dobę. Zalecana dawka początkowa wynosi 5-10 mg/raz na dobę zależnie od wieku, masy ciała i wcześniejszego stosowania statyn. Zwiększanie dawki do dawki maks. wynoszącej 20 mg raz/dobę powinno odbywać się na podstawie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji dzieci na leczenie, zgodnie z rekomendacjami dotyczącymi leczenia dzieci i młodzieży. Przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną u dzieci i młodzieży należy zastosować standardową dietę zmniejszającą stężenie cholesterolu; stosowanie diety należy kontynuować podczas leczenia rozuwastatyną. Doświadczenie w stosowaniu dawek innych niż 20 mg w tej grupie pacjentów jest ograniczone. Tabletki 40 mg nie są przeznaczone do stosowania u dzieci i młodzieży. Dzieci poniżej 6 lat. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania rozuwastatyny u dzieci poniżej 6 lat. Dlatego nie zaleca się stosowania rozuwastatyny u dzieci poniżej 6 lat. Pacjenci w podeszłym wieku. Zalecana dawka początkowa u pacjentów powyżej 70 lat wynosi 5 mg. Nie ma konieczności zmiany dawki produktu leczniczego w zależności od wieku pacjenta. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <60 ml/min) wynosi 5 mg. Stosowanie dawki 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Stosowanie rozuwastatyny w jakiejkolwiek dawce jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie stwierdzono zwiększenia ekspozycji ustrojowej na rozuwastatynę u pacjentów z 7 punktami lub mniejszą liczbą punktów w skali Child-Pugh. Jednakże u pacjentów z 8 lub 9 punktami w skali Child-Pugh obserwowano zwiększenie ekspozycji ustrojowej na rozuwastatynę. U tych pacjentów należy rozważyć ocenę czynności nerek . Nie ma danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z grupy powyżej 9 punktów w skali Child-Pugh. Stosowanie rozuwastatyny jest przeciwwskazane u pacjentów z czynną chorobą wątroby. Rasa. U pacjentów pochodzących z Azji stwierdzano zwiększoną ekspozycję ustrojową na rozuwastatynę. U pacjentów pochodzenia azjatyckiego zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg. Stosowanie dawki 40 mg jest przeciwwskazane u tych pacjentów. Polimorfizm genetyczny. Znane są konkretne typy polimorfizmu genetycznego, które mogą prowadzić do zwiększenia ekspozycji na rozuwastatynę. U pacjentów, u których występuje tego typu polimorfizm zalecane jest stosowanie mniejszej dobowej dawki rozuwastatyny. Pacjenci z czynnikami predysponującymi do miopatii. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z czynnikami predysponującymi do miopatii wynosi 5 mg. Stosowanie dawki 40 mg jest przeciwwskazane u niektórych pacjentów z tej grupy. Leczenie skojarzone. Rozuwastatyna jest substratem różnych białek transportowych (np. OATP1B1 oraz BCRP). Ryzyko wystąpienia miopatii (w tym rabdomiolizy) zwiększa się, gdy rozuwastatyna jest podawana jednocześnie z niektórymi produktami leczniczymi (np. cyklosporyną i niektórymi inhibitorami proteaz, w tym rytonawirem w skojarzeniu z atazanawirem, lopinawirem i/lub typranawirem, które mogą zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu z powodu interakcji z tymi białkami transportowymi. Jeśli jest to możliwe, należy rozważyć zastosowanie alternatywnych produktów leczniczych i jeżeli jest to konieczne, należy rozważyć tymczasowe przerwanie leczenia rozuwastatyną. W przypadku gdy jednoczesne zastosowanie tych produktów leczniczych z rozuwastatyną jest niemożliwe do uniknięcia należy dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko wynikające z jednoczesnego leczenia oraz dostosowanie dawki rozuwastatyny.

Stosowanie rozuwastatyny jest przeciwwskazane: u pacjentów z nadwrażliwością na rozuwastatynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; u pacjentów z czynną chorobą wątroby, w tym z niewyjaśnioną, trwale zwiększoną aktywnością aminotransferaz w surowicy i ponad 3-krotnym zwiększeniem aktywności jednej z nich powyżej górnej granicy normy (GGN); u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <30 ml/min); u pacjentów z miopatią; u pacjentów jednocześnie leczonych cyklosporyną; u pacjentek w ciąży, w okresie karmienia piersią i u pacjentek w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod zapobiegania ciąży. Stosowanie produktu leczniczego w dawce 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z czynnikami predysponującymi do występowania miopatii lub rabdomiolizy. Należą do nich: umiarkowane zaburzenia czynności nerek (Cl_Cr < 60 ml/min), niedoczynność tarczycy, genetycznie uwarunkowane choroby mięśni u pacjenta lub członków jego rodziny, wystąpienie objawów uszkodzenia mięśni po zastosowaniu innego inhibitora reduktazy HMG-CoA lub leku z grupy fibratów, nadużywanie alkoholu, sytuacje, w których może dojść do zwiększenia stężenia substancji czynnej w osoczu, pochodzenie z Azji, jednoczesne stosowanie leków z grupy fibratów.

Wpływ na nerki. U pacjentów leczonych dużymi dawkami rozuwastatyny, zwłaszcza dawką 40 mg, stwierdzano sporadyczne lub przemijające występowanie proteinurii, głównie pochodzenia kanalikowego, wykrywanej testem paskowym. Nie stwierdzono, aby występowanie proteinurii poprzedzało wystąpienie ostrej lub postępującej choroby nerek. Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano częstsze występowanie poważnych zaburzeń czynności nerek w przypadku stosowania dawki 40 mg. U pacjentów leczonych dawką 40 mg należy rozważyć kontrolę czynności nerek podczas rutynowej kontroli. Wpływ na mięśnie szkieletowe. U pacjentów leczonych wszystkimi dawkami rozuwastatyny, zwłaszcza dawkami powyżej 20 mg, stwierdzano występowanie działania na mięśnie szkieletowe, np. bólów mięśni, miopatii oraz rzadko rabdomiolizy. W bardzo rzadkich przypadkach obserwowano występowanie rabdomiolizy podczas stosowania inhibitorów reduktazy HMG-CoA w skojarzeniu z ezetymibem. Z uwagi na możliwość wystąpienia interakcji farmakodynamicznych, należy zachować ostrożność podczas stosowania tej kombinacji leków. Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano częstsze występowanie rabdomiolizy związanej z podawaniem rozuwastatyny podczas stosowania dawki 40 mg. Pomiar aktywności kinazy kreatynowej. Nie należy badać aktywności kinazy kreatynowej (CK) po wytężonym wysiłku fizycznym lub, kiedy występują inne możliwe przyczyny zwiększenia aktywności CK, co może prowadzić do nieprawidłowej interpretacji wyniku badania. Jeśli przed rozpoczęciem leczenia aktywność kinazy kreatynowej była znacznie zwiększona (> 5 x GGN), należy po 5-7 dniach wykonać badanie kontrolne. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeśli w powtórzonym badaniu CK>5 x GGN. Przed rozpoczęciem leczenia. Rozuwastatynę, tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia miopatii i/lub rabdomiolizy. Do czynników tych zalicza się: zaburzenia czynności nerek, niedoczynność tarczycy, genetycznie uwarunkowane choroby mięśni u pacjenta lub członków jego rodziny, wystąpienie objawów uszkodzenia mięśni po zastosowaniu innego inhibitora reduktazy HMG-CoA lub leków z grupy fibratów, nadużywanie alkoholu, wiek > 70 lat, sytuacje w których może dojść do zwiększenia stężenia preparatu we krwi jednoczesne stosowanie leków z grupy fibratów. W tej grupie pacjentów należy rozważyć ryzyko i możliwe korzyści leczenia, a w trakcie leczenia zaleca się obserwację pacjenta. Jeśli u pacjenta w badaniu wykonanym przed leczeniem stwierdza się znacznie zwiększoną aktywność kinazy kreatynowej (> 5 x GGN), nie należy rozpoczynać terapii. W trakcie leczenia. Należy poinformować pacjenta, aby niezwłocznie powiadomił lekarza, jeśli wystąpią niewyjaśnione bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej lub skurcze mięśni, szczególnie jeśli towarzyszy im złe samopoczucie lub gorączka. U tych pacjentów należy wykonać badanie aktywności kinazy kreatynowej. Jeśli aktywność kinazy kreatynowej jest znacząco zwiększona (> 5 x GGN) lub jeśli objawy ze strony mięśni są nasilone i powodują dolegliwości podczas codziennych czynności (nawet wtedy, gdy CK ≤ 5 x GGN), należy przerwać leczenie. Po ustąpieniu objawów klinicznych i zmniejszeniu aktywności kinazy kreatynowej do wartości prawidłowych można rozważyć ponowne zastosowanie rozuwastatyny lub innego inhibitora reduktazy HMG-CoA w najmniejszej dawce, przy jednocześnie prowadzonej obserwacji pacjenta. Jeśli u pacjenta nie występują objawy kliniczne, nie jest konieczna rutynowa kontrola aktywności kinazy kreatynowej. Odnotowano bardzo rzadkie przypadki zgłaszania martwiczej miopatii zależnej od układu immunologicznego (ang. IMNM, immune-mediated necrotising myopathy) w trakcie leczenia lub po zakończeniu leczenia statynami, w tym rozuwastatyną. Martwicza miopatia zależna od układu immunologicznego klinicznie objawia się osłabieniem siły mięśni proksymalnych oraz zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej w surowicy, które utrzymują się pomimo przerwania leczenia statynami. Dane z badań klinicznych u małej grupy pacjentów nie zawierają dowodów zwiększonego działania rozuwastatyny na mięśnie szkieletowe jeśli była ona stosowana z innymi lekami. Jednakże u pacjentów leczonych jednocześnie innymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA, pochodnymi kwasu fibrynowego, w tym gemfibrozylem, cyklosporyną, kwasem nikotynowym, lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli, inhibitorami proteazy oraz antybiotykami makrolidowymi stwierdzano zwiększenie częstości występowania zapalenia mięśni i miopatii. Gemfibrozyl stosowany jednocześnie z niektórymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania gemfibrozylu i rozuwastatyny. Należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające ze zmiany stężenia lipidów i ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków z grupy fibratów lub niacyny i rozuwastatyny. Dawka 40 mg jest przeciwwskazana przy jednoczesnym stosowaniu leków z grupy fibratów. Nie należy stosować rozuwastatyny, jeśli u pacjenta występują objawy mogące świadczyć o ostrej, ciężkiej miopatii, lub w sytuacji usposabiającej do wystąpienia wtórnej niewydolności nerek na skutek rabdomiolizy (np. sepsa, niedociśnienie, rozległy zabieg chirurgiczny, uraz, ciężkie zaburzenia metaboliczne, wewnątrzwydzielnicze i elektrolitowe lub niekontrolowane drgawki). Wpływ na wątrobę. Rozuwastatyna, tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, powinna być stosowana ostrożnie u pacjentów nadużywających alkoholu i (lub) mających w wywiadzie chorobę wątroby. Zaleca się wykonanie badań czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia i 3 miesiące po jego rozpoczęciu. Należy przerwać leczenie lub zmniejszyć dawkę rozuwastatyny jeśli aktywność aminotransferaz jest 3-krotnie większa niż górna granica normy. Ilość poważnych incydentów wątrobowych (głównie podwyższonego poziomu aminotransferaz) zgłaszanych po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu jest większa po dawce 40 mg. U pacjentów z wtórną hipercholesterolemią spowodowaną niedoczynnością tarczycy lub zespołem nerczycowym przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną należy zastosować odpowiednie leczenie choroby podstawowej. Rasa. W badaniach farmakokinetyki wykazano zwiększoną ekspozycję na lek u pacjentów z Azji w porównaniu z rasą kaukaską. Inhibitory proteazy. Zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na rozuwastatynę zaobserwowano u osób otrzymujących rozuwastatynę jednocześnie z różnymi inhibitorami proteaz w skojarzeniu z rytonawirem. Należy wziąć pod uwagę zarówno korzyść z obniżenia stężenia lipidów przez zastosowanie rozuwastatyny u pacjentów zakażonych wirusem HIV otrzymujących inhibitory proteazy jak i możliwość zwiększenia. stężenia rozuwastatyny w osoczu przy rozpoczynaniu leczenia rozuwastatyną i przy zwiększaniu dawki rozuwastatyny u pacjentów leczonych inhibitorami proteaz. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami proteaz nie jest zalecane, chyba że dostosuje się dawkę rozuwastatyny. Kwas fusydowy. Produktu leczniczego nie wolno stosować podczas jednoczesnego ogólnoustrojowego stosowania kwasu fusydowego lub w ciągu 7 dni od zakończenia leczenia kwasem fusydowym. U pacjentów, u których ogólnoustrojowe stosowanie kwasu fusydowego jest konieczne, leczenie statynami należy przerwać na czas trwania leczenia kwasem fusydowym. Zgłaszano przypadki wystąpienia rabdomiolizy (w tym przypadki zakończone zgonem) po zastosowaniu kwasu fusydowego w skojarzeniu ze statynami. Pacjenta należy poinformować o konieczności niezwłocznej konsultacji z lekarzem w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów osłabienia, bólu lub tkliwości mięśni. Leczenie statynami można ponownie włączyć po upływie 7 dni od czasu przyjęcia ostatniej dawki kwasu fusydowego. W wyjątkowych sytuacjach, w których konieczne jest przedłużone stosowanie ogólnoustrojowo kwasu fusydowego, np. w leczeniu ciężkich zakażeń, jednoczesne zastosowanie kwasu fusydowego i produktu leczniczego Rosucard powinno odbyć się tylko po starannym rozważeniu indywidualnej sytuacji pacjenta i pod ścisłym nadzorem lekarza. Śródmiąższowa choroba płuc. Zgłaszano pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc po zastosowaniu niektórych leków z grupy statyn, szczególnie podczas długotrwałego leczenia. Objawy mogą obejmować duszność, kaszel bez odkrztuszania oraz ogólne pogorszenie stanu zdrowia pacjenta (zmęczenie, zmniejszenie masy ciała oraz gorączka). Jeśli u pacjenta istnieje podejrzenie śródmiąższowej choroby płuc należy zakończyć leczenie statynami. Cukrzyca. Dostępne dane sugerują, że statyny zwiększają stężenie glukozy i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości mogą powodować hiperglikemię wymagającą kontroli medycznej typowej dla chorych na cukrzycę. Korzyści wynikające ze zmniejszenia ryzyka naczyniowego poprzez stosowanie statyn przeważają nad wyżej opisanym ryzykiem wystąpienia hiperglikemii, dlatego ryzyko to nie powinno być przyczyną przerwania leczenia statynami. Pacjentów z ryzykiem (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosiło 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI > 30 kg/m2 , ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Zaobserwowana w badaniu Jupiter całkowita częstość występowania cukrzycy wynosiła 2,8% u pacjentów przyjmujących rozuwastatynę i 2,3% u pacjentów przyjmujących placebo, głównie u pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosiło 5,6 do 6,9 mmol/l. Dzieci i młodzież. Ocena wzrostu, masy ciała, wskaźnika masy ciała (BMI, body mass index) i dojrzałości drugorzędowych cech płciowych według skali Tannera u dzieci od 10 do 17 lat stosujących rozuwastatynę jest ograniczona do 1 roku. Po 52 tygodniach badania nie wykryto wpływu na wzrost, masę ciała, BMI lub dojrzałość płciową. Doświadczenie wynikające z badań klinicznych dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży jest ograniczone, a długoterminowy wpływ rozuwastatyny (>1 roku) na dojrzewanie płciowe nie jest znany. W badaniach klinicznych wśród dzieci i młodzieży przyjmującej rozuwastatynę przez 52 tyg, wzrost kinazy kreatyniny > 10 x GGN (górna granica normy) i objawy mięśniowe następujące po ćwiczeniach lub zwiększonej aktywności fizycznej obserwowane były częściej w porównaniu do obserwowanych w badaniach klinicznych dotyczących osób dorosłych. Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Wpływ jednocześnie stosowanych produktów leczniczych na rozuwastatynę. Inhibitory białek transportujących. Rozuwastatyna jest substratem dla niektórych białek transportujących, w tym transportera wychwytu wątrobowego OATP1B1 oraz transportera wypompowującego BCRP. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny z produktami leczniczymi będącymi inhibitorami tych białek transportujących może powodować zwiększenie stężenia rozuwastatyny w osoczu oraz zwiększenie ryzyka miopatii. Cyklosporyna. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i cyklosporyny powoduje około 7-krotne zwiększenie powierzchni pola pod krzywą (AUC) rozuwastatyny w porównaniu z powierzchnią pola stwierdzaną u zdrowych ochotników. Rozuwastatyna jest przeciwwskazana u pacjentów jednocześnie otrzymujących cyklosporynę. Jednoczesne stosowanie nie wpływa na stężenie cyklosporyny. Inhibitory proteazy. Chociaż dokładny mechanizm interakcji nie jest znany, jednoczesne stosowanie inhibitora proteazy może zdecydowanie zwiększać ekspozycję na rozuwastatynę. Na przykład, w badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym z udziałem zdrowych ochotników, jednoczesne stosowanie 10 mg rozuwastatyny z produktem złożonym zawierającym dwa inhibitory proteazy (300 mg atazanawiru/100 mg rytonawiru) związane było z około 3-krotnym i 7-krotnym wzrostem odpowiednio AUC oraz C_max rozuwastatyny w stanie stacjonarnym. Po uważnej ocenie jak dostosować dawkę rozuwastatyny na podstawie spodziewanego wzrostu ekspozycji na rozuwastatynę, można rozważyć jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i niektórych inhibitorów proteazy stosowanych w skojarzeniu. Gemfibrozyl i inne leki zmniejszające stężenie lipidów. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i gemfibrozylu powoduje 2-krotne zwiększenie maksymalnego stężenia rozuwastatyny (C_max) oraz powierzchni pola pod krzywą (AUC). W przeprowadzonych specyficznych badaniach interakcji nie wykazano farmakokinetycznych interakcji z fenofibratem, jednakże można się spodziewać wystąpienia interakcji farmakodynamicznych. Jednoczesne stosowanie inhibitorów reduktazy HMG-CoA oraz gemfibrozylu, fenofibratu lub innych leków z grupy fibratów w dawce zmniejszającej stężenie lipidów (1 g na dobę lub większej) oraz niacyny (kwasu nikotynowego) zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii, prawdopodobnie dlatego, że leki te same mogą powodować miopatię. Jednoczesne stosowanie leków z grupy fibratów i rozuwastatyny w dawce 40 mg jest przeciwwskazane. U tych pacjentów należy rozpoczynać leczenie od dawki 5 mg. Ezetymib. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny w dawce 10 mg i ezetymibu w dawce 10 mg powodowało 1,2- krotne zwiększenie AUC rozuwastatyny u osób z hipercholesterolemią. Nie można wykluczyć wystąpienia interakcji farmakodynamicznych, w postaci działań niepożądanych, pomiędzy rozuwastatyną i ezetymibem. Leki przeciw nadkwaśności Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i zawiesin zmniejszających kwaśność soku żołądkowego zawierających wodorotlenek glinu i magnezu powodowało zmniejszenie stężenia rozuwastatyny w osoczu mniej więcej o 50%. Działanie to było mniejsze, gdy leki zobojętniające były zażywane 2 h po zastosowaniu rozuwastatyny. Nie badano, jakie znaczenie ma ta interakcja w praktyce klinicznej. Erytromycyna. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i erytromycyny powoduje w przypadku rozuwastatyny zmniejszenie powierzchni pola pod krzywą AUC o 20% i stężenia maksymalnego (C_max) o 30%. Ta interakcja może być spowodowana zwiększeniem motoryki przewodu pokarmowego po zastosowaniu erytromycyny. Enzymy układu cytochromu P450. Z badań in vivo oraz in vitro wynika, że rozuwastatyna nie ma działania hamującego lub pobudzającego izoenzymy układu cytochromu P450. Ponadto enzymy te mają słabe powinowactwo do rozuwastatyny. Dlatego też, nie przewiduje się wystąpienia interakcji lekowych wynikających z metabolizmu z udziałem cytochromu P450. Nie stwierdzono występowania klinicznie istotnych interakcji pomiędzy rozuwastatyną a flukonazolem (inhibitor CYP2C9 i CYP3A4) ani ketokonazolem (inhibitor CYP2A6 i CYP3A4). Interakcje wymagające dostosowania dawki rozuwastatyny. Gdy konieczne jest jednoczesne stosowanie rozuwastatyny z innymi produktami leczniczymi, o których wiemy, że zwiększają ekspozycję na rozuwastatynę, dawki rozuwastatyny powinny być dostosowane. Należy rozpocząć od zastosowania 5 mg rozuwastatyny raz na dobę, jeśli spodziewane zwiększenie ekspozycji (AUC) jest około 2-krotne lub wyższe. Maksymalna dawka dobowa rozuwastatyny powinna być dostosowana tak, aby spodziewana ekspozycja na rozuwastatynę nie przekroczyła tej po zastosowaniu rozuwastatyny w dawce 40 mg przyjętej bez produktów leczniczych wchodzących w interakcje. Na przykład rozuwastatyna w dawce 20 mg z gemfibrozylem (1,9-krotny wzrost) lub rozuwastatyna w dawce 10 mg z atazanawirem w skojarzeniu z rytonawirem (3,1-krotny wzrost).conawirem (3,1-krotny wzrost). Schemat dawkowania leków wchodzących w interakcje: Cyklosporyna 75 mg, 2x/dobę do 200 mg, 2x/dobę, 6 miesięcy. Schemat dawkowania rozuwastatyny 10 mg raz/dobę,10 dni. Zmiana w AUC rozuwastatyny 7,1-krotny ↑46 Atazanawir 300 mg/rytonawir 100 mg, raz na dobę, 8 dni. Schemat dawkowania rozuwastatyny: 10 mg, jedna dawka. Zmiana w AUC rozuwastatyny: 3,1-krotny ↑46 ?

Rozuwastatyna może powodować poważne wady rozwojowe u płodu jeśli jest stosowana w okresie ciąży. Stosowanie rozuwastatyny w ciąży i okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Pacjentki w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży. Ze względu na to, że cholesterol oraz inne produkty jego przemiany są niezbędne do prawidłowego rozwoju płodu, potencjalne ryzyko stosowania inhibitorów reduktazy HMG-CoA przewyższa korzyści wynikające z leczenia kobiet w ciąży. Wyniki badań wykonanych na zwierzętach dostarczają ograniczonych dowodów toksycznego wpływu na reprodukcję. Jeśli podczas leczenia rozuwastatyną pacjentka zajdzie w ciążę, należy niezwłocznie przerwać leczenie. Rozuwastatyna jest wydzielana z mlekiem karmiących samic szczura. Nie ma danych dotyczących wydzielania z mlekiem kobiet karmiących.

Działania niepożądane obserwowane w czasie leczenia rozuwastatyną są najczęściej łagodne i przemijające. Mniej niż 4% pacjentów leczonych rozuwastatyną, biorących udział w kontrolowanych badaniach klinicznych, musiało zakończyć udział w badaniu ze względu na wystąpienie działań niepożądanych. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości tym obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaparcia, nudności, bóle brzucha; (rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe o kanki łącznej: (często) bóle mięśni; (rzadko) miopatia (włączając zapalenie mięśni), rabdomioliza. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) osłabienie. Częstość występowania działań niepożądanych zależy od dawki. Wpływ na nerki. U pacjentów leczonych rozuwastatyną obserwowano występowanie proteinurii, głównie pochodzenia kanalikowego, stwierdzanej testem paskowym. Podczas leczenia dawkami 10 lub 20 mg u mniej niż 1% pacjentów i u około 3% pacjentów leczonych dawką 40 mg stwierdzano występowanie białka w moczu od "brak" lub "śladowe" do "++" lub więcej w teście paskowym. Po zastosowaniu dawki 20 mg stwierdzano występowanie białka w moczu od "brak" lub "śladowe" do " +" nieznacznie częściej. W większości przypadków proteinuria zmniejsza się lub przemija podczas leczenia. Przegląd danych z badań klinicznych oraz dotychczasowe dane po wprowadzeniu do obrotu nie wskazują, aby proteinuria miała związek z wystąpieniem ostrej lub postępującej choroby nerek. Zaobserwowano występowanie hematurii u pacjentów leczonych rozuwastatyną, natomiast badania kliniczne wykazały, że częstość jej występowania jest mała. Wpływ na mięśnie szkieletowe. U pacjentów leczonych rozuwastatyną, szczególnie w dawkach większych niż 20 mg, stwierdzano występowanie działania na mięśnie szkieletowe, np. bólów mięśni, miopatii (w tym zapalenia mięśni) oraz rzadko rabdomiolizy. U pacjentów leczonych rozuwastatyną stwierdzano zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej zależne od dawki; w większości przypadków było ono łagodne, bezobjawowe i przemijające. W razie zwiększenia aktywności kinazy kreatynowej (>5 x GGN) należy przerwać leczenie. Wpływ na wątrobą. U niewielkiej liczby pacjentów leczonych rozuwastatyną obserwowano, podobnie jak po zastosowaniu innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, zwiększenie aktywności aminotransferaz zależne od dawki; w większości przypadków było ono łagodne, bezobjawowe i przemijające. Działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu rozuwastatyny do obrotu: poza wymienionymi powyżej, następujące działania niepożądane odnotowano po wprowadzeniu rozuwastatyny do obrotu: zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności aminotransferazy; (bardzo rzadko) żółtaczka, zapalenie wątroby. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) bóle stawów. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) polineuropatia, utrata pamięci. Zaburzenia nerek i układu moczowego: (bardzo rzadko) krwiomocz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) zespół Stevens-Johnsona. Odnotowano częstsze występowanie rabdomiolizy, poważnych problemów dotyczących nerek i wątroby (głównie zwiększone stężenie aminotransferaz) przy dawce 40 mg. Po zastosowaniu niektórych leków z grupy statyn zgłaszano następujące działania niepożądane: zaburzenia snu, w tym bezsenność i koszmary nocne; utrata pamięci; zaburzenia seksualne; depresja; pojedyncze przypadła śródmiąższowej choroby płuc, szczególnie podczas długotrwałego leczenia.

Nie ma specyficznego leczenia w przypadku przedawkowania leku. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i w razie potrzeby - podtrzymujące. Konieczne jest monitorowanie czynności wątroby oraz aktywności CK. Hemodializa nie jest w tym przypadku skutecznym sposobem leczenia.

Rozuwastatyna jest wybiórczym i kompetycyjnym inhibitorem reduktazy HMG-CoA, enzymu ograniczającego szybkość przemiany 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzymu A do mewalonianu, prekursora cholesterolu. Rozuwastatyną działa przede wszystkim w wątrobie, narządzie docelowym dla leków zmniejszających stężenie cholesterolu. Rozuwastatyną zwiększa ilość receptorów dla LDL na powierzchni komórek wątroby, co ułatwia wychwytywanie i katabolizm LDL, hamuje wytwarzanie VLDL w wątrobie, co prowadzi do zmniejszenia całkowitej ilości LDL i VLDL.

1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg rozuwastatyny (w postaci soli wapniowej).