Leczenie produktem powinno być rozpoczynane i kontrolowane przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu zakażeń Mycobacterium tuberculosis wielolekoopornej. Przy wyborze odpowiedniego schematu skojarzonego należy kierować się wytycznymi WHO. Produkt stosować tylko w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi, na które wyizolowany od pacjenta patogen MDR-TB wykazał, że jest wrażliwy in vitro, lub będzie prawdopodobnie wrażliwy. Należy zapoznać się z ChPL stosowanych w skojarzeniu z produktem, w celu uzyskania informacji na temat szczególnych zaleceń dawkowania. Zaleca się stosowanie produktu w terapii bezpośrednio nadzorowanej (ang. DOT). Dorośli. Dorośli (18 lat i starsi): tyg. 1-2: 400 mg raz/dobę; tyg. 3-24 (z co najmniej 48 h odstępem pomiędzy dawkami): 200 mg 3x/tydz. Całkowita długość leczenia produktem wynosi 24 tyg. Dzieci i młodzież. Zalecane dawkowanie SIRTURO u dzieci i młodzieży (5 lat do mniej niż 18 lat), oparte na mc.: mc. ≥15 kg do <20 kg: tyg. 1-2: 160 mg raz/dobę, tyg. 3-24: 80 mg 3x/tydz.; mc. ≥20 kg do <30 kg: tyg. 1-2: 200 mg raz/dobę, tyg. 3-24: 100 mg 3x/tydz.; mc. ≥30 kg: tyg. 1-2: 400 mg raz/dobę, tyg. 3-24: 200 mg 3x/tydz. Całkowity czas leczenia produktem wynosi 24 tyg. Czas trwania terapii. Całkowita długość leczenia produktem wynosi 24 tyg. Dane dotyczące dłuższej terapii są bardzo ograniczone. Można rozważyć dłuższe leczenie pod dokładnym nadzorem w zakresie bezpieczeństwa, jeśli w celu wyleczenia, stosowanie produktu przez okres dłuższy niż 24 tyg. jest konieczne. Pominięcie dawki. Pacjentów należy poinformować o konieczności przyjmowania produktu dokładnie zgodnie z zaleceniami i o ukończeniu całego cyklu leczenia. W razie pominięcia dawki w trakcie 1-szych 2 tyg. leczenia nie należy uzupełniać pominiętej dawki, lecz kontynuować zwykły schemat dawkowania. W razie pominięcia dawki w okresie od 3 tyg., pacjent powinien przyjąć pominiętą dawkę tak szybko jak to możliwe oraz powrócić do schematu stosowania 3x/tydz. Łączna dawka produktu w okresie 7 dni nie powinna być większa niż zalecana dawka tyg. (z co najmniej 24 h odstępem pomiędzy kolejnymi podaniami). Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat). Dane kliniczne dotyczące stosowania produktu u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone (n=2). Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczne dostosowywanie dawki produktu. Lek należy stosować z ostrożnością u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nie zaleca się jego stosowania w tej populacji. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowywanie dawki. Produkt należy stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <30 ml/min) lub krańcową niewydolnością nerek wymagającą hemodializy lub dializy otrzewnowej. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci poniżej 5 lat lub mc. mniej niż 15 kg. Dane nie są dostępne. Lek może zostać włączony do schematu leczenia u dzieci w wieku co najmniej 5 lat i mc. co najmniej 15 kg z potwierdzoną lub prawdopodobną chorobą MDR-TB, która jest diagnozowana na podstawie objawów klinicznych płucnej MDR-TB, odpowiedniego kontekstu epidemiologicznego oraz zgodnie z międzynarodowymi i/lub lokalnymi wytycznymi.

Produkt należy przyjmować z posiłkiem, gdyż podawanie z jedzeniem zwiększa doustną biodostępność o ok. 2 razy. Istnieje 1 metoda podawania tabl. 100 mg i 4 różne opcje podawania tabl. 20 mg. Każda metoda podawania wymaga podania produktu z pokarmem. Podawanie tabl. 20 mg pacjentom, którzy mogą połknąć tabl. w całości. Tabl. 20 mg należy połknąć w całości lub w 2 równych częściach po podzieleniu wzdłuż linii podziału z wodą i pokarmem. Rozpuszczone w wodzie i podawane z napojem lub miękkim pokarmem. Dla pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem całych tabl., tabl. 20 mg można rozpuścić w wodzie i podać. W celu ułatwienia podania, mieszaninę można dalej zmieszać z napojem (np. wodą, produktem mlecznym, sokiem jabłkowym, pomarańczowym, żurawinowym lub napojem gazowanym) lub miękkim pokarmem (np. jogurtem, musem jabłkowym, puree bananowym lub owsianką) w następujący sposób: rozpuścić tabl. w wodzie (maks. 5 tabl. w 5 ml wody) w filiżance; zawartość filiżanki należy dobrze wymieszać, aż do całkowitego rozproszenia tabl., a następnie natychmiast podać doustnie zawartość filiżanki wraz z pokarmem. W celu ułatwienia podawania, rozproszoną w wodzie mieszaninę można jeszcze zmieszać z co najmniej 5 ml napoju lub 1 łyżeczką miękkiego pokarmu, a następnie natychmiast podać doustnie zawartość filiżanki. Jeśli całkowita dawka to więcej niż 5 tabl., powyższe czynności przygotowawcze należy powtarzać z odpowiednią ilością dodatkowych tabl., aż do osiągnięcia pożądanej dawki. Upewnić się, że w filiżance nie pozostały żadne pozostałości tabletek, wypłukać napojem lub dodać więcej miękkiego pokarmu i natychmiast podać doustnie zawartość filiżanki. Rozdrobnione i zmieszane z miękkim pokarmem. Tabl. 20 mg można rozdrobnić i zmieszać z miękkimi pokarmami (np. jogurtem, musem jabłkowym, puree bananowym lub owsianką) bezpośrednio przed użyciem i podać doustnie. Upewnić się, że w pojemniku nie pozostały żadne resztki tabletek, dodać więcej miękkiego pokarmu i natychmiast podać zawartość. Informacje na temat podawania przez sondę żywieniową, szczegóły patrz ChPL. Tabl. 100 mg należy połykać w całości popijając wodą.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie ma danych klinicznych dotyczących leczenia produktem: gruźlicy pozapłucnej (np. OUN, kości), zakażeń innymi gatunkami prątków niż Mycobacterium tuberculosis, utajonych zakażeń Mycobacterium tuberculosis. Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania produktu jako elementu złożonych schematów leczenia zakażeń lekowrażliwymi szczepami Mycobacterium tuberculosis. Bedakilina musi być stosowana wyłącznie w odpowiednim schemacie skojarzonym do leczenia MDRTB, jak zalecają oficjalne wytyczne, takie jak WHO, aby zapobiec rozwojowi oporności na bedakilinę. W 120-tyg. badaniu C208 u dorosłych, w którym produkt podawano przez 24 tyg. w skojarzeniu ze schematem podstawowym, stwierdzono więcej zgonów w grupie otrzymującej produkt niż w grupie placebo. Nie wyjaśniono tej dysproporcji zgonów; nie stwierdzono związku przyczynowego z leczeniem produktem. Dodatkowe informacje na temat zgonów w badaniu C209, szczegóły patrz ChPL. Bedakilina wydłuża odstęp QT_c. Przed leczeniem i co najmniej raz/m-c po rozpoczęciu leczenia bedakiliną należy wykonywać badanie EKG. Na początku leczenia należy zbadać, i w razie potrzeby wyrównać, stężenia potasu, wapnia i magnezu w osoczu. W razie stwierdzenia wydłużenia odstępu QT należy zbadać ponownie stężenia elektrolitów. Nie można wykluczyć addytywnego lub synergistycznego wpływu bedakiliny na wydłużenie odstępu QT, gdy jest podawana z innymi produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT (w tym z delamanidem i lewofloksacyną). Należy zachować ostrożność podczas zalecania stosowania bedakiliny w skojarzeniu z produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT. W razie konieczności jednoczesnego stosowania takich produktów leczniczych z bedakiliną, zaleca się obserwację kliniczną z częstym wykonywaniem EKG. W razie konieczności jednoczesnego stosowania klofazyminy z bedakiliną, zaleca się obserwację kliniczną z częstym wykonywaniem EKG. Nie należy rozpoczynać leczenia produktem u pacjentów z poniższymi stanami, chyba że korzyści ze stosowania bedakiliny przeważają nad ryzykiem: niewydolnością serca; skorygowanym odstępem QT wg metody Fridericia (QTcF) >450 ms (potwierdzony w powtórnym EKG); wrodzonym lub dziedzicznym wydłużeniem odstępu QT; niedoczynnością tarczycy obecnie lub w wywiadzie; bradyarytmią obecnie lub w wywiadzie; częstoskurczem komorowym typu torsade de pointes w wywiadzie; jednocześnie stosujących antybiotyki fluorochinolonowe, które wykazują tendencję do wydłużania odstępu QT (np. gatyfloksacyna, moksyfloksacyna i sparfloksacyna); hipokaliemią. Leczenie produktem należy przerwać, gdy u pacjenta wystąpi: istotna klinicznie arytmia komorowa; odstęp QTcF >500 ms (potwierdzony w powtórnym EKG). W razie omdlenia należy wykonać EKG, czy nie występuje wydłużenie odstępu QT. W trakcie badań klinicznych u dorosłych, dzieci i młodzieży podczas podawania produktu ze schematem podstawowym zaobserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz z lub bez towarzyszącego zwiększenia stężenia całkowitej bilirubiny o ≥2x GGN. Należy kontrolować pacjentów w ciągu całego leczenia, gdyż zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych ujawniało się powoli i następowało stopniowo w ciągu 24 tyg. Należy obserwować objawy i wykonywać badania laboratoryjne (AlAT, AspAT, fosfataza alkaliczna i bilirubina) na początku terapii, co m-c w trakcie jej trwania oraz w razie potrzeby. W razie przekroczenia wartości AlAT lub AspAT o 5 x >GGN, należy zweryfikować schemat dawkowania oraz odstawić produkt i/lub każdy hepatotoksyczny produkt leczniczy ze schematu. W trakcie leczenia produktem należy unikać stosowania innych hepatotoksycznych produktów leczniczych i alkoholu, szczególnie u pacjentów ze zmniejszoną rezerwą wątrobową. Przewiduje się, że u dzieci i młodzieży o mc. 30-40 kg średnia ekspozycja będzie większa niż u dorosłych. Może to być związane ze zwiększonym ryzykiem wydłużenia odstępu QT lub hepatotoksyczności. Bedakilina jest metabolizowana przy udziale CYP3A4. Jednoczesne podawanie bedakiliny z produktami leczniczymi indukującymi CYP3A4 może skutkować zmniejszeniem stężeń osoczowych bedakiliny i działania terapeutycznego. Dlatego należy unikać jednoczesnego podawania bedakiliny i umiarkowanych lub silnych induktorów CYP3A4 stosowanych układowo. Jednoczesne podawanie bedakiliny z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4 może skutkować zwiększeniem ekspozycji na bedakilinę, co może zwiększyć ryzyko działań niepożądanych. Dlatego należy unikać jednoczesnego podawania bedakiliny i umiarkowanych lub silnych inhibitorów CYP3A4 stosowanych układowo, przez okres dłuższy niż 14 kolejnych dni. W razie konieczności zastosowania skojarzenia, zaleca się częstsze monitorowanie EKG oraz kontrolowanie aktywności aminotransferaz. Brak danych klinicznych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania jednocześnie leków przeciwretrowirusowych i bedakiliny. Dostępne są jedynie ograniczone dane kliniczne dotyczące skuteczności bedakiliny u dorosłych pacjentów z zakażeniem HIV, niestosujących terapii przeciwretrowirusowej (ARV). U wszystkich badanych pacjentów liczba komórek CD4+ była większa niż 250 x 10⁶ komórek/l (n=22). Tabl. 100 mg zawierają laktozę, nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Bedakilina może mieć niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niektórzy pacjenci stosujący bedakilinę zgłaszali zawroty głowy, co należy uwzględnić przy ocenie zdolności pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zbadano do końca wydalania bedakiliny w warunkach in vivo. CYP3A4 jest głównym izoenzymem CYP uczestniczącym w metabolizmie in vitro bedakiliny i powstawaniu N-monodemetylo metabolitu (M2). Wydalanie bedakiliny z moczem jest nieistotne. Bedakilina i M2 nie są substratami ani inhibitorami glikoproteiny-P. Ekspozycja na bedakilinę może ulec zmniejszeniu podczas jednoczesnego podawania z induktorami CYP3A4. W badaniu interakcji pojedynczej dawki bedakiliny i podawanej raz/dobę ryfampicyny (silnego induktora) u zdrowych dorosłych osób wykazano, że ekspozycja (AUC) na bedakilinę zmniejszyła się o 52% [90% CI (-57; -46)]. Ze względu na prawdopodobieństwo osłabienia działania terapeutycznego bedakiliny z powodu zmniejszenia ekspozycji układowej, należy unikać jednoczesnego podawania bedakiliny z umiarkowanymi lub silnymi induktorami CYP3A4 (np. efawirenzem, etrawiryną, ryfamycynami, w tym ryfampicyną, ryfapentyną i ryfabutyną, karbamazepiną, fenytoiną i zielem dziurawca zwyczajnego [Hypericum perforatum]), stosowanymi układowo. Ekspozycja na bedakilinę może ulec zwiększeniu podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami CYP3A4. Krótkotrwałe jednoczesne podawanie bedakiliny i ketokonazolu (silnego inhibitora CYP3A4) zdrowym dorosłym osobom skutkowało zwiększeniem ekspozycji (AUC) na bedakilinę o 22% [90% CI (12; 32)]. Bardziej wyrażony wpływ na bedakilinę można stwierdzić podczas wydłużonego skojarzonego podawania z ketokonazolem lub innymi inhibitorami CYP3A4. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa, z badań po podaniu wielokrotnym bedakiliny, z zastosowaniem większej dawki niż zalecana. Ze względu na prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych z powodu zwiększenia ekspozycji układowej, należy unikać jednoczesnego podawania bedakiliny z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. cyprofloksacyna, erytromycyna, flukonazol, klarytromycyna, ketokonazol, rytonawir), stosowanymi układowo przez okres dłuższy niż 14 kolejnych dni. W razie konieczności zastosowania skojarzenia, zaleca się częstsze monitorowanie EKG oraz kontrolowanie aktywności aminotransferaz. Krótkotrwałe jednoczesne podawanie bedakiliny i izoniazydu/pirazynamidu zdrowym dorosłym osobom nie skutkowało klinicznie istotnymi zmianami ekspozycji (AUC) na bedakilinę, izoniazyd lub pirazynamid. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki izoniazydu lub pirazynamidu w razie podawania jednoczesnego z bedakiliną. W badaniu klinicznym z kontrolą placebo, u pacjentów z zakażeniem Mycobacterium tuberculosis wielolekooporną, nie stwierdzono znaczącego wpływu jednocześnie podawanej bedakiliny na farmakokinetykę etambutolu, kanamycyny, pirazynamidu, ofloksacyny i cykloseryny. W badaniu interakcji u osób dorosłych po podaniu pojedynczej dawki bedakiliny i wielokrotnych dawek lopinawiru/rytonawiru wykazano, że ekspozycja (AUC) na bedakilinę zwiększyła się o 22% [90% CI (11; 34)]. Bardziej wyrażony wpływ na ekspozycję bedakiliny w osoczu można stwierdzić podczas wydłużonego skojarzonego podawania z lopinawirem/rytonawirem. Opublikowane dane dotyczące dorosłych pacjentów, leczonych bedakiliną jako elementem terapii lekoopornej gruźlicy i stosujących terapię przeciwretrowirusową opartą o lopinawir/rytonawir wskazują, że ekspozycja na bedakilinę (AUC) w okresie 48 h wzrasta ok. 2-krotnie.To zwiększenie ekspozycji wynika prawdopodobnie z działania rytonawiru. Jeśli korzyści przeważają nad ryzykiem, produkt można stosować z ostrożnością w skojarzeniu z lopinawirem/rytonawirem. Oczekuje się zwiększenia ekspozycji bedakiliny w osoczu, gdy jest podawana jednocześnie z innymi wzmocnionymi rytonawirem inhibitorami proteazy. Należy zauważyć, że nie zaleca się zmiany dawkowania bedakiliny w przypadku jednoczesnego stosowania z lopinawirem/rytonawirem i innymi wzmocnionymi rytonawirem inhibitorami proteazy HIV. Brak danych uzasadniających zmniejszenie dawki bedakiliny w tych okolicznościach. Jednoczesne podanie pojedynczej dawki bedakiliny i wielokrotnych dawek newirapiny osobom dorosłym nie skutkowało klinicznie istotnymi zmianami ekspozycji na bedakilinę. Brak danych klinicznych dotyczących jednoczesnego stosowania bedakiliny i leków antyretrowirusowych u dorosłych pacjentów z jednoczesnym zakażeniem HIV i wielolekooporną Mycobacterium tuberculosis. Efawirenz jest umiarkowanym induktorem aktywności CYP3A4 i jednoczesne podawanie z bedakiliną może skutkować zmniejszeniem ekspozycji i utratą działania, dlatego też nie zaleca się tego skojarzenia. Dostępne są ograniczone dane dotyczące możliwości wystąpienia interakcji farmakodynamicznych pomiędzy bedakiliną i produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT. W badaniu interakcji bedakiliny i ketokonazolu u osób dorosłych, zaobserwowano większy wpływ na QT_c po powtarzanych dawkach bedakiliny i ketokonazolu w skojarzeniu niż po powtarzanych dawkach produktów leczniczych podawanych osobno. Nie można wykluczyć addytywnego lub synergistycznego wpływu bedakiliny na wydłużenie odstępu QT, gdy jest podawana z innymi produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT i zaleca się częstą kontrolę. W otwartym badaniu fazy IIb stwierdzono większe wydłużenia odstępu QTcF u 17 dorosłych osób, które stosowały jednocześnie klofazyminę w tyg. 24 (średnia zmiana z punktu odniesienia = 31,9 ms) niż u osób, które nie stosowały jednocześnie klofazyminy w tyg. 24 (średnia zmiana z punktu odniesienia = 12,3 ms). Badania dotyczące interakcji przeprowadzano wyłącznie u dorosłych.

Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania produktu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. W celu zachowania ostrożności należy unikać stosowania produktu w okresie ciąży, chyba, że korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem. Nie wiadomo, czy bedakilina/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. U szczurów, stężenia bedakiliny w mleku były 6-12 x większe od maks. stężenia w osoczu matek. W grupach, w których w okresie laktacji podawano dużą dawkę leku, stwierdzono u potomstwa zmniejszenie mc. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych u karmionych piersią niemowląt, należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak danych dotyczących wpływu bedakiliny na płodność u ludzi. U samic szczurów bedakilina nie wpływała na kojarzenie się w pary ani na płodność, jednakże stwierdzano pewne działania u samców szczurów.

W zbiorczych danych z badań klinicznych fazy IIb (kontrolowanych i niekontrolowanych, C208 i C209), obejmujących 335 dorosłych pacjentów, którzy otrzymywali produkt w skojarzeniu ze schematem podstawowym przeciwprątkowych produktów leczniczych, zidentyfikowano działania niepożądane produktu. Podstawa oceny związków przyczynowych między działaniami niepożądanymi, a produktem nie ograniczała się tylko do tych badań, lecz wykorzystano także przegląd zbiorczych danych bezpieczeństwa z badań fazy I i IIa u osób dorosłych. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (>10,0% pacjentów), stwierdzonymi podczas leczenia produktem w badaniach kontrolowanych były: nudności (35,3% w grupie otrzymującej produkt vs. 25,7% w grupie placebo), ból stawów (29,4% vs. 20,0%), ból głowy (23,5% vs. 11,4%), wymioty (20,6% vs. 22,9%) i zawroty głowy (12,7% vs. 11,4%). Należy zapoznać się z ChPL stosowanych w skojarzeniu z produktem w celu uzyskania informacji na temat ich działań niepożądanych. Poniżej przedstawiono działania niepożądane produktu stwierdzone podczas badań kontrolowanych u 102 dorosłych pacjentów leczonych produktem. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia serca: (często) wydłużenie odstępu QT. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, wymioty; (często) biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz - obejmuje: zwiększenie aktywności AspAT, AlAT, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, nieprawidłową czynność wątroby oraz zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból stawów; (często) ból mięśni. W kontrolowanym badaniu fazy IIb (C208), stwierdzano średnie wydłużenia w porównaniu do wartości początkowych, odstępu QTcF od 1-szej oceny w trakcie leczenia (9,9 ms w tyg. 1 dla produktu, a 3,5 ms dla placebo). Największe średnie wydłużenie odstępu QTcF w porównaniu do wartości początkowych podczas 24 tyg. leczenia produktem, wynosiło 15,7 ms (w tyg. 18). Po zakończeniu leczenia produktem (np. po tyg. 24), wydłużenie odstępu QTcF w grupie produktu stopniowo zmniejszało się. Największe średnie wydłużenie odstępu QTcF w porównaniu do wartości początkowych w grupie placebo podczas pierwszych 24 tyg. wyniosło 6,2 ms (także w tyg. 18). W fazie IIb, otwartego badania (C209), w którym pacjenci bez innych możliwości leczenia otrzymywali inne produkty przeciwgruźlicze lecznicze, które wydłużają odstęp QT, w tym klofazyminę, jednoczesne stosowanie produktu skutkowało dodatkowym wydłużeniem odstępu QT, proporcjonalnym do liczby produktów leczniczych w schemacie, wydłużających odstęp QT. U pacjentów otrzymujących sam produkt bez innych produktów leczniczych wydłużających odstęp QT stwierdzono maks. zwiększenie QTcF w porównaniu do wartości wyjściowych o 23,7 ms, bez przekroczenia czasu QT ponad 480 ms, podczas gdy u pacjentów z co najmniej 2 innymi produktami leczniczymi wydłużającymi odstęp QT stwierdzono maksymalne zwiększenie QTcF w porównaniu do wartości wyjściowych o 30,7 ms, skutkujące przekroczeniem czasu trwania QTcF u jednego pacjenta ponad 500 ms. W bazie danych bezpieczeństwa nie udokumentowano przypadków torsade de pointes. Dodatkowe informacje dotyczące pacjentów stosujących jednocześnie klofazyminę, szczegóły, patrz ChPL, odstęp QT i jednoczesne stosowanie klofazyminy. Podczas badania C208 (faza 1 i 2), zwiększenie aktywności aminotransferaz, przekraczające co najmniej 3 x GGN, występowało częściej w grupie otrzymującej produkt (11/102 [10,8%] vs. 6/105 [5,7%]) w grupie otrzymującej placebo. W grupie otrzymującej produkt, większość tych zmian wystąpiło w ciągu 24 tyg. leczenia i były one odwracalne. Podczas fazy 2 badania C208 stwierdzono zwiększenie aktywności aminotransferaz u 7/79 (8,9%) pacjentów w grupie SIRTURO w porównaniu do 1/81 (1,2%) w grupie placebo. Ocena bezpieczeństwa stosowania bedakiliny oparta jest na danych pochodzących od 30 dzieci i nastolatków w wieku co najmniej 5 lat z potwierdzoną lub prawdopodobną infekcją MDR-TB. Generalnie, nie stwierdzono żadnych różnic w profilu bezpieczeństwa u nastolatków w wieku 14 lat do mniej niż 18 lat (N=15) w porównaniu z obserwowanym w populacji dorosłych. U dzieci w wieku 5-11 lat (N=15) najczęstsze działania niepożądane związane były ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych (5/15, 33%), zgłaszane jako zwiększenie aktywności AlAT/AspAT i hepatotoksyczności; hepatotoksyczność doprowadziła do przerwania stosowania produktu u 3 pacjentów. Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych było odwracalne po zaprzestaniu stosowania produktu i schematu podstawowego. Wśród tych 15 dzieci nie odnotowano zgonów podczas leczenia produktem.

Nie zgłoszono przypadków zamierzonego lub przypadkowego przedawkowania bedakiliny podczas badań klinicznych. W badaniu u 44 dorosłych zdrowych osób, którzy przyjęli pojedynczą dawkę 800 mg produktu, stwierdzono działania niepożądane zbieżne ze stwierdzonymi w badaniach klinicznych podczas stosowania zalecanej dawki. Brak doświadczeń dotyczących leczenia ostrego przedawkowania produktu. W razie zamierzonego lub przypadkowego przedawkowania należy podjąć ogólne czynności podtrzymujące funkcje życiowe, w tym monitorowanie funkcji życiowych i EKG (odstęp QT). Dalsze postępowanie powinno być według wskazań klinicznych lub zgodnie z zaleceniami krajowego ośrodka zatruć, jeśli są dostępne. Dializa nie usunie bedakiliny z osocza, ponieważ wiąże się ona w znacznym stopniu z białkami osocza. Należy rozważyć monitorowanie stanu klinicznego.

Bedakilina jest diarylochinoliną. Bedakilina wybiórczo hamuje syntetazę ATP (adenozyno-5'-trifosforan) prątków, kluczowy enzym biorący udział w wytwarzaniu energii Mycobacterium tuberculosis. Zahamowanie syntetazy ATP skutkuje działaniem bakteriobójczym na replikujące i niereplikujące prątki gruźlicy.

1 tabl. zawiera fumaran bedakiliny, w ilości równoważnej 100 mg bedakiliny.