Dorośli. Dawkę ustala się indywidualnie w zależności od zapotrzebowania na wodę i elektrolity. Maks. dawka dobowa: 40 ml/kg mc., co odpowiada 6 mmol sodu/kg mc. Szybkość inf. Szybkość inf. uzależniona jest od stanu zdrowia pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku. Zwykle stosuje się taki sam schemat dawkowania jak dla pacjentów dorosłych. Należy jednak zachować ostrożność podając ten produkt leczniczy pacjentom z chorobami takimi jak niewydolność serca lub nerek, często występującymi u osób w podeszłym wieku. Dzieci. Dawkę ustala się indywidualnie w zależności od zapotrzebowania na wodę i elektrolity, a także od wieku, mc. i stanu klinicznego pacjenta. W sytuacji ciężkiego odwodnienia, w 1-szej godz. leczenia zaleca się podawanie bolusa 20 ml/kg mc. W przypadku podawania tego leku należy wziąć pod uwagę całkowitą dobową ilość przyjmowanych płynów. Rozpuszczalnik. W przypadku stosowania roztw, jako rozpuszczalnika, dawkowanie i szybkość inf. należy przede wszystkim dostosować do schematu dawkowania dodawanego produktu leczniczego. Płukanie ran. Ilość roztw. stosowanego do płukania ran lub nawilżania uzależniona jest od rzeczywistego zapotrzebowania.

Inf. dożylna lub płukanie i nawilżanie. W przypadku inf. pod ciśnieniem, która może okazać się niezbędna w nagłych przypadkach, konieczne jest całkowite usunięcie powietrza z pojemnika oraz zestawu do inf. przed rozpoczęciem podawania roztw.

Roztworu do infuzji dożylnych 0,9% nie należy podawać pacjentom w stanie przewodnienia.

Należy zachować ostrożność podając roztwór do infuzji dożylnych 0,9% w przypadkach: hipokaliemii; hipernatriemii; hiperchloremii; zaburzeń, w których wskazane jest ograniczenie ilości przyjmowanego sodu, takich jak niewydolność serca, uogólnione obrzęki, obrzęk płuc, nadciśnienie, rzucawka lub ciężka niewydolność nerek. Należy unikać infuzji o dużej szybkości w przypadku odwodnienia hipertonicznego, ze względu na możliwy wzrost osmolarności osocza oraz stężenia sodu w osoczu. Monitorowanie parametrów klinicznych powinno obejmować stężenie elektrolitów w surowicy oraz ogólną ocenę równowagi płynowej i kwasowo-zasadowej. W przypadku infuzji pod ciśnieniem, która może okazać się niezbędna w nagłych wypadkach konieczne jest całkowite usunięcie powietrza z pojemnika oraz zestawu do infuzji przed rozpoczęciem podawania roztworu. Stosowanie tego leku nie wiąże się z możliwością nadużywania lub uzależnienia.

Nie stwierdzono.

Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania 0,9% roztworu chlorku sodu u kobiet w ciąży. Dane te nie potwierdzają pośredniego ani bezpośredniego szkodliwego wpływu 0,9% roztworu chlorku sodu na reprodukcję. W związku z tym, że stężenia sodu i chloru są zbliżone do naturalnie występujących w organizmie człowieka, nie należy spodziewać się szkodliwego działania, pod warunkiem, że lek jest stosowany zgodnie ze wskazaniami.

Podanie dużych ilości może prowadzić do hipernatremii i hiperchloremii.

Przedawkowanie może prowadzić do hipernatriemii, hiperchloremii, przewodnienia, hiperosmolarności surowicy i kwasicy metabolicznej. Natychmiastowe zaprzestanie infuzji, podanie diuretyków z ciągłym monitorowaniem poziomu elektrolitów w surowicy, skorygowanie zaburzeń równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej.

Sód jest głównym kationem w przestrzeni zewnątrzkomórkowej i wraz z różnymi anionami reguluje jej objętość. Sód i potas odgrywają główną rolę w procesach bioelektrycznych zachodzących w organizmie. Występuje ścisły związek pomiędzy stężeniem sodu a równowagą płynową w organizmie. Każde odchylenie stężenia sodu w osoczu od poziomu fizjologicznego ma natychmiastowy wpływ na równowagę płynową organizmu. Wzrost stężenia sodu w organizmie oznacza również spadek ilości wody niezwiązanej niezależnie od osmolalności surowicy. Łączna zawartość sodu w organizmie wynosi w przybliżeniu 80 mmol/kg, z czego około 97% ma charakter zewnątrzkomórkowy, a około 3% wewnątrzkomórkowy. Dobowy obrót metaboliczny wynosi w przybliżeniu 100-180 mmol (co odpowiada 1,5 - 2,5 mmol/ kg mc). Nerki są głównym regulatorem równowagi wody i sodu. Wraz z hormonalnymi mechanizmami kontrolnymi (układ renina-angiotensyna-aldosteron, hormon antydiuretyczny) oraz hipotetycznym hormonem natriuretycznym, są one głównie odpowiedzialne za utrzymywanie objętości przestrzeni zewnątrzkomórkowej na stałym poziomie oraz za regulowanie składu obecnych w niej płynów.

1 ml roztworu zawiera: 9 mg chlorek sodu. Stężenia elektrolitów: 154 mmol/l sód, 154 mmol/l chlorek.