Kaps. twarde i zaw. to postaci biorównoważne. Dawkę 75 mg można podać w postaci: 1 kaps. 75 mg, 1 kaps. 30 mg i 1 kaps. 45 mg lub 1 dawki 30 mg i 1 dawki 45 mg zaw. Fabrycznie wytwarzany lek w postaci proszku do sporządzania zaw. doustnej (6 mg/ml) jest produktem preferowanym dla dzieci i młodzieży oraz pacjentów dorosłych mających trudności z połykaniem kaps. lub gdy potrzebne są mniejsze dawki. Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i więcej. Leczenie. Zalecana dawka doustna dla młodzieży (13-17 lat) i dorosłych o mc. > 40 kg to 75 mg oseltamiwiru 2x/dobę przez 5 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu 1-szych 2 dni od wystąpienia objawów grypy. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: Zalecaną dawką w zapobieganiu grypie po bliskim kontakcie z osobą zakażoną u młodzieży (13-17 lat) i dorosłych o mc. > 40 kg jest 75 mg oseltamiwiru raz/dobę przez 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu 1-szych 2 dni od kontaktu z zarażoną osobą. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu 2 dni od kontaktu z zakażoną osobą. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: Zalecana dawka do zapobiegania grypie podczas występowania masowych zachorowań w danym środowisku to 75 mg oseltamiwiru raz/dobę przez okres do 6 tyg. Dzieci od 1 rż. do 12 lat. Dla niemowląt i dzieci w wieku 1 roku lub starszych dostępny jest lek w postaci kaps. 30 mg, 45 mg i 75 mg oraz w postaci zaw. doustnej. Leczenie: Zaleca się następujące dawkowanie przez 5 dni zależne od mc. u niemowląt i dzieci w wieku 1 roku lub starszych: mc. 10-15 kg - 30 mg 2x/dobę; mc. > 15-23 kg - 45 mg 2x/dobę; mc. > 23-40 kg - 60 mg 2x/dobę; mc. >40 kg - 75 mg 2x/dobę. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu 1-szych 2 dni od wystąpienia objawów grypy. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: Zalecane dawkowanie leku w profilaktyce po ekspozycji na wirus przez 10 dni: mc. 10-15 kg - 30 mg raz/dobę; mc. > 15-23 kg - 45 mg raz/dobę; mc. > 23-40 kg60 mg raz/dobę; mc. > 40 kg - 75 mg raz/dobę. Badania profilaktyki podczas epidemii grypy nie były przeprowadzone u dzieci poniżej 12 rż. Niemowlęta w wieku 0-12 m-cy. Leczenie: Zalecane dawkowanie u niemowląt w wieku 0-12 m-cy wynosi 3 mg/kg mc 2x/dobę. Dawkowanie to zostało określone na podstawie danych farmakokinetycznych i bezpieczeństwa, które wykazują, że taka dawka u niemowląt w wieku 0-12 m-cy zapewnia uzyskanie stężenia osoczowego proleku i czynnych metabolitów, które będzie mieć oczekiwaną skuteczność kliniczną przy profilu bezpieczeństwa porównywalnym z profilem ustalonym dla starszych dzieci i u dorosłych. U niemowląt w wieku 0-12 m-cy zaleca się następujące dawkowanie przez 5 dni: mc. 3 kg - 9 mg 2x/dobę; mc. 4 kg - 12 mg 2x/dobę; mc. 5 kg - 15 mg 2x/dobę; mc. 6 kg - 18 mg 2x/dobę; mc. 7 kg - 21 mg 2x/dobę; mc. 8 kg - 24 mg 2x/dobę; mc. 9 kg - 27 mg 2x/dobę; mc. 10 kg - 30 mg 2x/dobę. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu 1-szych 2 dni od wystąpienia objawów grypy. Powyższe zalecenia dotyczące dawkowania nie są przeznaczone dla wcześniaków tj. dzieci poniżej 36. tyg. licząc od dnia po zapłodnieniu. Nie są dostępne wystarczające dane dla tych pacjentów, u których może być wymagane inne dawkowanie ze względu na niedojrzałość czynności fizjologicznych. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: Podczas pandemii grypy zalecaną dawką w zapobieganiu grypie u niemowląt poniżej 1 rż. jest połowa dobowej dawki leczniczej. Dawkowanie to jest określone na podstawie badań klinicznych udziałem niemowląt i dzieci w wieku 1 roku lub starszych i dorosłych, które wykazują, że dawka profilaktyczna odpowiadająca połowie dobowej dawki leczniczej jest klinicznie skuteczna do zapobiegania grypie. U niemowląt w wieku 0-12 m-cy zaleca się następujące dawkowanie: 3 mg/kg raz/dobę przez 10 dni. Powyższe zalecenia dotyczące dawkowania nie są przeznaczone dla wcześniaków tj. dzieci poniżej 36. tyg. wieku postkoncepcyjnego. Nie są dostępne wystarczające dane dla tych pacjentów, u których może być wymagane inne dawkowanie ze względu na niedojrzałość czynności fizjologicznych. Badania profilaktyki podczas epidemii grypy nie były przeprowadzone u dzieci w wieku 0-12 m-cy. Niewydolność wątroby. U chorych z niewydolnością wątroby nie jest konieczne zmniejszenie dawki leczniczej ani profilaktycznej. Nie prowadzono badań u dzieci z zaburzeniami wątroby. Niewydolność nerek. Leczenie grypy: zaleca się zmniejszenie dawki u dorosłych i młodzieży (13-17 lat) z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wg schematu: Cl_Cr > 60 (ml/min) - 75 mg 2x/dobę; Cl_Cr > 30-60 (ml/min) - 30 mg 2x/dobę; Cl_Cr > 10-30 (ml/min) - 30 mg raz/dobę; Cl_Cr ≤ 10 (ml/min) - nie zaleca się (brak dostępnych danych); pacjenci hemodializowani - 30 mg po każdej hemodializie; pacjenci dializowani otrzewnowo - 30 mg (pojedyncza dawka). Zapobieganie grypie: u dorosłych i młodzieży (13-17 lat) z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek zaleca się zmniejszenie dawki wg schematu: Cl_Cr > 60 (ml/min) - 75 mg raz/dobę; Cl_Cr > 30-60 (ml/min) - 30 mg raz/dobę; Cl_Cr > 10-30 (ml/min) - 30 mg co 2-gi dzień; Cl_Cr ≤ 10 (ml/min) - nie zaleca się (brak dostępnych danych); pacjenci hemodializowani - 30 mg po co 2-giej hemodializie; pacjenci dializowani otrzewnowo - 30 mg raz/tydz. Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania u niemowląt i dzieci (w wieku 12 lat i młodszych) z niewydolnością nerek, by można było określić zalecane dawkowanie w tej grupie pacjentów. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest konieczna redukcja dawki, o ile nie stwierdza się umiarkowanej lub ciężkiej niewydolności nerek. Pacjenci z obniżoną odpornością. Długotrwała profilaktyka grypy sezonowej trwająca do 12 tyg. była oceniania u pacjentów z obniżoną odpornością.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Oseltamiwir jest skuteczny tylko w przypadku choroby spowodowanej przez wirusy grypy. Nie ma dowodów na skuteczność oseltamiwiru w przypadku choroby spowodowanej przez inne czynniki niż wirusy grypy. Podawanie leku nie może wpływać na decyzję o stosowaniu u danej osoby corocznego szczepienia przeciw grypie. Ochrona przed grypą trwa jedynie tak długo, jak długo podaje się preparat. Produkt powinno się stosować do leczenia i zapobiegania grypie tylko wtedy, gdy wiarygodne dane epidemiologiczne wskazują, że wirus krąży w danym środowisku. Wykazano, że wrażliwość krążących szczepów wirusa na oseltamiwir znacznie się różni. Dlatego lekarz przed podjęciem decyzji o zastosowaniu preparatu powinien uwzględnić najnowsze dostępne informacje dotyczące wrażliwości krążących szczepów wirusa na oseltamiwir. Nie są dostępne informacje o bezpieczeństwie i skuteczności oseltamiwiru u osób ze schorzeniami na tyle ciężkimi lub niestabilnymi, że są uważane za wskazanie do natychmiastowej hospitalizacji. Skuteczność stosowania oseltamiwiru zarówno w celach leczniczych jak profilaktycznych u osób z obniżoną odpornością nie została w sposób pewny ustalona. Nie ustalono skuteczności oseltamiwiru w leczeniu osób z przewlekłymi chorobami serca i/lub układu oddechowego. W tych populacjach nie stwierdzono różnic w częstości występowania powikłań między leczeniem oseltamiwirem i podawaniem placebo. Obecnie nie są dostępne żadne dane pozwalające na określenia zalecanego dawkowania dla wcześniaków (< 36 tyg. wieku postkoncepcyjnego). W przypadku ciężkiej niewydolności nerek występującej u młodzieży (13-17 lat) i dorosłych zalecana jest redukcja zarówno dawki leczniczej, jak i profilaktycznej. Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania u niemowląt i dzieci (w 1 rż. lub starszych) z niewydolnością nerek by można było określić zalecane dawkowanie w tej grupie pacjentów. Podczas terapii produktem u chorych na grypę (zwłaszcza u dzieci i młodzieży) obserwowano występowanie incydentów neuropsychiatrycznych. Zdarzenia te występują również u pacjentów, którzy nie przyjmują oseltamiwiru. Należy ściśle obserwować pacjentów, czy nie występują u nich zmiany zachowania oraz rozważyć zagrożenia i korzyści z dalszego leczenia indywidualnie dla każdego pacjenta. Preparat nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Właściwości farmakokinetyczne oseltamiwiru, takie jak niski stopień wiązania z białkami i metabolizm niezależny od systemów CYP450 i glukuronidazy sugerują, że wystąpienie znaczących klinicznie interakcji lekowych za pośrednictwem tych mechanizmów jest mało prawdopodobne. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, przyjmujących jednocześnie probenecyd, nie jest konieczna zmiana dawki. Jednoczesne stosowanie probenecydu, który jest silnym inhibitorem anionowej drogi wydzielania w cewkach nerkowych, prowadzi do ok. 2-krotnego wzrostu ekspozycji na aktywny metabolit oseltamiwiru. Oseltamiwir nie wykazuje interakcji kinetycznych z amoksycyliną, która jest wydalana tą samą drogą, co sugeruje, że interakcje oseltamiwiru zachodzące tą drogą są słabe. Wystąpienie znaczących klinicznie interakcji, spowodowanych konkurowaniem o wydzielanie cewkowe w nerkach, jest mało prawdopodobne ze względu na znany margines bezpieczeństwa dla większości takich substancji, sposobu eliminacji aktywnego metabolitu (przesączanie kłębuszkowe i anionowe, wydzielanie kanalikowe) oraz pojemność tych dróg wydalania. Należy jednak zachować ostrożność, przepisując oseltamiwir osobom przyjmującym jednocześnie wydalane tą samą drogą substancje o wąskim marginesie terapeutycznym (np. chlorpropamid, metotreksat, fenylobutazon). Nie stwierdzono żadnych interakcji farmakokinetycznych oseltamiwiru ani jego głównych metabolitów podczas jednoczesnego podawania z paracetamolem, ASA, cymetydyną, lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy (wodorotlenkami magnezu i glinu, węglanem wapnia), rymantadyną lub warfaryną (u osób stabilnych leczonych warfaryną i nie chorujących na grypę).

Mimo iż nie prowadzono kontrolowanych badań klinicznych, dotyczących stosowania oseltamiwiru u kobiet w ciąży, dane dotyczące stosowania w ciąży zbierano z badań po wprowadzeniu produktu do obrotu i badań obserwacyjnych. Powyższe dane, w połączeniu z wynikami badań na zwierzętach, nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie szkodliwe działania na rozwój ciąży, zarodka/płodu lub na rozwój pourodzeniowy. Kobiety w ciąży mogą przyjmować lek po rozważeniu dostępnych danych o bezpieczeństwie, patogenności krążącego szczepu wirusa grypy i choroby zasadniczej u kobiety w ciąży. U karmiących samic szczura, oseltamiwir oraz aktywny metabolit są wydzielane w mleku. Dane dotyczące dzieci karmionych piersią przez matki przyjmujące oseltamiwir oraz wydzielania oseltamiwiru do mleka matki są bardzo ograniczone. Ograniczone dane wskazują, że oseltamiwir i aktywny metabolit były wykrywane w mleku matki, jednak ich stężenia były na tyle niskie, że dawka u niemowlęcia karmionego piersią byłaby subterapeutyczna. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, patogenność krążącego wirusa grypy oraz chorobę zasadniczą kobiety karmiącej piersią, można rozważyć podawanie oseltamiwiru, jeśli istnieją istotne potencjalne korzyści dla karmiącej piersią matki. Dane przedkliniczne nie dowodzą, aby lek wywierał wpływ na płodność u kobiet lub mężczyzn.

Ogólny profil bezpieczeństwa produktu oparty jest na danych uzyskanych od 6049 pacjentów dorosłych i/lub młodzieży i 1473 dzieci leczonych produktem lub placebo na grypę oraz na danych uzyskanych od 3990 pacjentów dorosłych i/lub młodzieży i 253, dzieci otrzymujących preparat lub placebo/nieleczonych w celu profilaktyki grypy w badaniach klinicznych. Dodatkowo 475 pacjentów z obniżoną odpornością (w tym 18 dzieci, z pośród których 10 otrzymywało preparat, a 8 placebo) otrzymywało lek lub placebo w celu profilaktyki grypy. U dorosłych i/lub młodzieży najczęściej zgłaszanymi niepożądanymi reakcjami leku (ang. ARs) były nudności i wymioty w badaniach dotyczących leczenia, oraz nudności w badaniach dotyczących profilaktyki. Większość tych reakcji niepożądanych (ARs) była zgłaszana jako jednorazowe wystąpienie w 1 lub 2 dobie leczenia i ustępowała samoistnie w ciągu 1-2 dni. U dzieci najczęściej zgłaszanymi reakcjami niepożądanymi były wymioty. U większości pacjentów powyższe niepożądane reakcje produktu (ang. ARs) nie spowodowały przerwania terapii produktem. Do rzadkich, poważnych działań niepożądanych zgłaszanych po wprowadzeniu oseltamiwiru do obrotu należą: reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne, zaburzenia wątroby (piorunujące zapalenie wątroby, zaburzenia czynnościowe wątroby i żółtaczka), obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevens-Johnsona i toksyczna martwica naskórka, krwawienie z przewodu pokarmowego i zaburzenia neuropsychiatryczne. Najczęstsze reakcje niepożądane (ARs) obserwowane w badaniach dotyczących leczenia i profilaktyki z udziałem dorosłych i/lub młodzieży, którym podawano zalecaną dawkę (75 mg 2x/dobę przez 5 dni w ramach leczenia oraz 75 mg raz/dobę przez maks. 6 tyg. w ramach profilaktyki). Profil bezpieczeństwa zgłaszany u pacjentów przyjmujących zalecaną dawkę leku w ramach profilaktyki (75 mg raz/dobę przez maks. 6 tyg.) był zbliżony pod względem jakościowym do obserwowanego w badaniach dotyczących leczenia, pomimo dłuższego czasu przyjmowania produktu w badaniach profilaktyki. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie oskrzeli, opryszczka pospolita, zapalenie nosogardła, infekcje górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje nadwrażliwości; (rzadko) reakcje anafilaktyczne, reakcje rzekomoanafilaktyczne. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) wzburzenie nieprawidłowe zachowanie, niepokój, splątanie, urojenia, majaczenia, halucynacje, koszmary, samookaleczenie. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) bezsenność; (niezbyt często) zmieniony poziom świadomości, drgawki. Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia wzroku. Zaburzenia serca: (niezbyt często) zaburzenia rytmu serca. układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, ból gardła, wodnisty wyciek z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności; (często) wymioty, ból brzucha (w tym ból nadbrzusza), niestrawność; (rzadko) krwawienia z przewodu pokarmowego, krwotoczne zapalenie jelita grubego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) podwyższona aktywność enzymów wątrobowych; (rzadko) piorunujące zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wyprysk, zapalenie skóry, wysypka, pokrzywka; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) ból, zawroty głowy (w tym zawroty głowy pochodzenia błędnikowego), zmęczenie, gorączka, ból kończyn. W badaniach klinicznych oseltamiwiru podawanego w ramach leczenia grypy wzięło udział w sumie 1473 dzieci (w tym dzieci w wieku 1–12 lat bez schorzeń współistniejących oraz dzieci w wieku 6–12 lat chore na astmę). 851 dzieci przyjmowało oseltamiwir w postaci zaw. 158 dzieci przyjmowało zalecaną dawkę leku raz/dobę w badaniu profilaktyki poekspozycyjnej w gospodarstwach domowych (n = 99) 6-tyg. badaniu dotyczącym zapobiegania sezonowego u dzieci (n = 49) i 12-tyg. pediatrycznym badaniu dotyczącym zapobiegania sezonowego u pacjentów z obniżoną odpornością (n = 10). Reakcje niepożądane występujące w badaniach dotyczących stosowania preparatu w leczeniu i zapobieganiu grypie u dzieci (dawkowanie oparte na wieku/mc. [30-75 mg raz/dobę]). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie ucha środkowego. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy. Zaburzenia oka: (często) zapalenie spojówek (w tym zaczerwienienie oczu, wydzielina z oczu i ból oczu). Zaburzenia ucha i błędnika: (często) ból ucha; (niezbyt często) zaburzenia błony bębenkowej. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa; (często) wodnista wydzielina z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) wymioty; (często) ból brzucha (w tym ból nadbrzusza), niestrawność, nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) zapalenie skóry (w tym alergiczne i atopowe zapalenie skóry. Grypa może być związana z szeregiem różnych objawów neurologicznych i behawioralnych, w tym halucynacjami, majaczeniami i zmianami behawioralnymi, w niektórych przypadkach zakończonych zgonem. Zdarzenia te mogą wystąpić w razie zapalenia mózgu lub encefalopatii, lecz także bez ciężkiego schorzenia. Po wprowadzeniu produktu do obrotu u pacjentów chorych na grypę, którzy przyjmowali preparat, obserwowano przypadki drgawek i majaczenia (w tym również zmiany świadomości, splątanie, zmiany behawioralne, omamy, halucynacje, wzburzenie, niepokój, koszmary), w bardzo małej liczbie przypadków zakończone samookaleczeniem lub zgonem. Te zdarzenia występowały i ustępowały nagle i szybko i obserwowano je przede wszystkim u dzieci i młodzieży. Udział leku w tych zdarzeniach jest nieznany. Podobne reakcje neuropsychiatryczne występowały również u pacjentów chorych na grypę, którzy nie przyjmowali preparatu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych, w tym zapalenie wątroby i podwyższona aktywność enzymów wątrobowych u pacjentów z chorobą grypopodobną. Do tych przypadków należy piorunujące zapalenie wątroby ze skutkiem śmiertelnym i/lub niewydolność wątroby. W 2 badaniach mających na celu opisanie farmakokinetyki, farmakodynamiki i profilu bezpieczeństwa terapii z użyciem oseltamiwiru u 135 dzieci w wieku poniżej 1 rż. zarażonych grypą stwierdzono, że profil bezpieczeństwa był zbliżony w poszczególnych kohortach wiekowych, a najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi były wymioty, biegunki i pieluszkowe zapalenie skóry. Brak jest dostatecznych danych dla niemowląt w wieku postkoncepcyjnym poniżej 36. tyg. Dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania oseltamiwiru w leczeniu grypy u niemowląt poniżej 1 rż., pochodzące z prospektywnych i retrospektywnych badań obserwacyjnych (obejmujących łącznie ponad 2400 niemowląt z tej grupy wiekowej), epidemiologicznej bazy danych oraz zgłoszeń po wprowadzeniu leku do obrotu sugerują, że profil bezpieczeństwa u niemowląt poniżej 1 rż. jest podobny do znanego profilu bezpieczeństwa u dzieci w wieku 1 roku i starszych. Populacja objęta badaniami dotyczącymi leczenia grypy składa się z dorosłych i/lub młodzieży bez schorzeń współistniejących oraz pacjentów z grupy ryzyka (pacjenci, u których istnieje większe ryzyko wystąpienia powikłań grypy, np. osoby starsze i pacjenci z przewlekłą chorobą serca lub układu oddechowego). Profil bezpieczeństwa u pacjentów z grupy ryzyka był zbliżony pod względem jakościowym do obserwowanego u dorosłych i/lub młodzieży bez schorzeń współistniejących. W 12-tyg. badaniu profilaktyki z udziałem 475 pacjentów z obniżoną odpornością, w tym 18 dzieci w wieku 1-12 lat i starszych, profil bezpieczeństwa u 238 pacjentów, którzy przyjmowali oseltamiwir był taki sam, jak wcześniej obserwowany w badaniach klinicznych profilaktyki produktu. Profil reakcji niepożądanych u dzieci z astmą oskrzelową był jakościowo zbliżony do obserwowanego u dzieci bez schorzeń współistniejących.

Raporty dotyczące przedawkowania produktu zgłaszano z badań klinicznych oraz z okresu po wprowadzeniu leku do obrotu. W większości przypadków przedawkowania nie raportowano zdarzeń niepożądanych. Zdarzenia niepożądane zgłaszane w następstwie przedawkowania były podobne pod względem rodzaju i częstości występowania do tych obserwowanych po zastosowaniu preparatu w dawkach terapeutycznych. Nie jest znane specyficzne antidotum. Przedawkowanie zgłaszano częściej u dzieci niż u dorosłych i młodzieży. Należy zachować ostrożność podczas przygotowywania leku w postaci zaw. doustnej oraz podczas podawania produktu dzieciom.

Fosforan oseltamiwiru jest prekursorem aktywnego metabolitu (karboksylanu oseltamiwiru). Ten aktywny metabolit jest selektywnym inhibitorem enzymów neuraminidazowych wirusa grypy, które są glikoproteinami występującymi na powierzchni wirionu. Aktywność neuraminidazy wirusowej ma istotny wpływ zarówno na wniknięcie cząstki wirusa do niezakażonych komórek, jak i na uwolnienie świeżo wytworzonych cząstek wirusa z zakażonych komórek i dalsze rozprzestrzenianie się zakaźnych wirusów w organizmie. Karboksylan oseltamiwiru in vitro hamuje enzym neuraminidazy wirusa grypy typu A i B. Fosforan oseltamiwiru hamuje zakażenie wirusem grypy i replikację in vitro. In vivo na modelach zwierzęcych, przy ekspozycji na lek antywirusowy podobnej do tej, jaką osiąga się u człowieka podając 75 mg 2x/dobę, oseltamiwir podawany doustnie hamuje replikację i patogenność wirusa grypy A i B. Aktywność przeciwwirusowa oseltamiwiru wobec grypy A i B została poparta wynikami badań nad doświadczalnym narażeniem na zakażenie zdrowych ochotników. Wartość IC50 enzymu neuraminidazy dla oseltamiwiru w klinicznie izolowanej grypie A wynosi od 0,1 nM do 1,3 nM, zaś dla grypy B wynosi 2,6 nM. W opublikowanych badaniach opisywano wyższe wartości IC50 dla grypy B, aż do średniej wartości 8,5 nM.

1 kaps. twarda zawiera fosforan oseltamiwiru odpowiadający 30 mg, 45 mg lub 75 mg oseltamiwiru.