Tabl. doustne. Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeń hiperkinetycznych. Dorośli. Choroba Huntingtona. Dawkowanie i sposób podawania są indywidualne dla każdego pacjenta i dlatego też przedstawiono tu jedynie wskazówki. Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg/dobę 1-3x/dobę. Dawka może zostać zwiększona co każde 3-4 dni o 12,5 mg do zaobserwowana optymalnego działania lub do wystąpienia objawów nietolerancji (sedacja, parkinsonizm, depresja). Maks. dawka dobowa wynosi 200 mg. W przypadku braku poprawy po zastosowaniu maks. dawki przez okres 7 dni, jest mało prawdopodobne, że substancja czynna będzie skuteczna dla pacjenta, zarówno poprzez zwiększenie dawki, jak i wydłużenie czasu trwania leczenia. Osoby w podeszłym wieku. Dotychczas nie przeprowadzono specyficznych badań w grupie osób w podeszłym wieku, ale tetrabenazyna była podawana pacjentom w podeszłym wieku w dawce standardowej bez działań niepożądanych. Działania niepożądane podobne do objawów choroby Parkinsona występują u tych pacjentów dość często i mogą ograniczać wielkość dawki. Dzieci i młodzież. Nie przeprowadzono wystarczających badań z grupą kontrolną z udziałem dzieci. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci. Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek. Nie przeprowadzono dotychczas badań w grupie pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Zalecana jest ostrożność w leczeniu tych pacjentów.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Tetrabenazyna może hamować działanie rezerpiny. Dlatego też substancje te nie powinny być przyjmowane jednocześnie. Stosowanie inhibitorów MAO. Zespół hipokinezy i sztywności ruchowej (parkinsonizm). Depresja. Karmienie piersią. Guz chromochłonny. Guzy zależne od prolaktyny, na przykład przysadki mózgowej lub rak piersi.

Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi zaburzeniami wrodzonymi związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy i galaktozy. Znane są przypadki wystąpienia działań niepożądanych zależnych od dawki, takich jak sedacja, depresja oraz zespól hipokinezy i sztywności ruchowej (parkinsonizmu). W takim przypadku należy zmniejszyć dawkę, a jeśli objawy nie ustępują rozważyć przerwanie stosowania tetrabenazyny. Przeciwwskazane jest stosowanie inhibitorów MAO. Należy przerwać ich przyjmowanie na 14 dni przed zapoczątkowaniem leczenia tetrabenazyna. Lek powinien być ostrożnie stosowany u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Opisywano złośliwy zespół neuroleptyczny podczas stosowania tetrabenazyny i po nagłym przerwaniu jej przyjmowania. Złośliwy zespół neuroleptyczny jest rzadkim powikłaniem terapii tetrabenazyna. Złośliwy zespół neuroleptyczny występuje najczęściej podczas leczenia, w reakcji na zmiany dawki albo po długotrwałej terapii. Głównymi objawami tego stanu są zaburzenia psychiczne, sztywność, hipertermia, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego (nadmierne pocenie się i wahania ciśnienia krwi) oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. W razie podejrzenia o wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego, należy natychmiast przerwać stosowanie tetrabenazyny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Tetrabenazyna powoduje nieznaczne wydłużenie (do 8 ms) skorygowanego odstępu QT. Tetrabenazynę należy stosować ostrożnie w połączeniu z innymi lekami, o których wiadomo, że wydłużają QTc oraz u pacjentów z zespołami wrodzonego wydłużonego odstępu QT oraz zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie. Należy poinformować pacjentów, że produkt może powodować senność i w ten sposób w różnym stopniu wpływać na ich wydolność (zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn itd.), w zależności od dawki i indywidualnej podatności.

Produkt nie powinien być stosowany jednocześnie z inhibitorami MAO. Podczas stosowania produktu należy zachować ostrożność w podawaniu lewodopy. Nie zaleca się równoczesnego stosowania z trójcyklicznymi tekami przeciwdepresyjnymi, alkoholem. opioidami, β-adrenolitykami, lekami przeciw nadciśnieniu, lekami nasennymi i neuroleptykami. Nie wykonywano badań dotyczących interakcji z tetrabenazyną in vivo, a enzymy metabolizujące są znane częściowo. Badania in vitro wskazują na to, że tetrabenazyną może być inhibitorem CYP2D6 i z tego względu może powodować wzrost stężenia w osoczu produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP2D6. Inhibitory CYP2D6 (np. fluoksetyna, paroksetyna, terbinafina, moklobemid oraz chinidyna) mogą powodować wzrost stężenia w osoczu aktywnych metabolitów dihydrotetrabenazyny, dlatego należy łączyć je z ostrożnością. Może okazać się konieczne zmniejszenie dawki tetrabenazyny. Tetrabenazynę można stosować z ostrożnością w połączeniu z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc, w tym lekami przeciwpsychotycznymi (np. chlorpromazyna, tioridazyna), antybiotykami (np. gatifloksacyna, moksyfloksacyna) oraz lekami antyarytmicznymi klasy IA i III (np. chinidyna, prokainamid, amiodaron, sotalol).

Badania na zwierzętach były niewystarczające do oceny bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwoju zarodka lub płodu, przebiegu porodu lub rozwoju pourodzeniowego. Nie ma wystarczających danych odnośnie stosowania tetrabenazyny u kobiet w ciąży, a potencjalne ryzyko stosowania u ludzi jest nieznane. Produkt nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży, chyba że nie jest dostępne inne leczenie. Tetrabenazyną jest przeciwwskazana w okresie laktacji. W razie konieczności leczenia tetrabenazyną należy zaprzestać karmienia piersią.

Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) depresja; (często) lęk, bezsenność, dezorientacja. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) senność (po większych dawkach), objawy podobne do objawów choroby Parkinsona (po większych dawkach); (niezbyt często) zaburzenia świadomości; (rzadko) złośliwy zespól neuroleptyczny. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) utrudnione przetykanie, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) ciężki zespół pozapiramidowy, w tym sztywność mięśni, zaburzenia autonomiczne; (bardzo rzadko) uszkodzenie mięśni szkieletowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) hipertermia. W odniesieniu do następujących działań niepożądanych niemożliwe jest oszacowanie ich częstości występowania na podstawie dostępnych danych. Zaburzenia psychiczne: dezorientacja, nerwowość. Zaburzenia układu nerwowego: ataksja, akatyzja, dystonia, zawroty głowy, amnezja. Zaburzenia naczyniowe: bradykardia, ból w nadbrzuszu, suchość w ustach.

Objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania mogą obejmować senność, nadmierne pocenie się, niedociśnienie i hipotermię. Leczenie jest objawowe.

Mechanizm ośrodkowy działania produktu jest bardzo podobny do mechanizmu działania rezerpiny, lecz różni go od niej mniejsze działanie obwodowe i dużo krótsze działanie. Badania na zwierzętach wykazały, że tetrabenazyna zaburza metabolizm amin biogennych, na przykład serotoniny i noradrenaliny a działanie to ogranicza się do mózgu. Przypuszcza się, że ten wpływ tetrabenazyny na aminy w mózgu stanowi wyjaśnienie skutków klinicznych w mózgu. Tetrabenazyna jest inhibitorem wychwytu zwrotnego monoamin w zakończeniach neuronów presynaptycznych OUN. Skutkuje to spadkiem poziomu monoamin, w tym dopaminy. Spadek poziomu dopaminy powoduje hipokinezę, prowadzącą do zmniejszeniem nasilenia pląsawicy. Tetrabenazyna jest inbhibitorem wychwytu zwrotnego monoamin w zakończeniach synaptycznych nerwów poprzez odwracalne i krótkotrwałe powiązanie z pęcherzykowym transporterem monoamin (VMAT). VMAT2 transportuje monoaminy szczególnie w neuronach obwodowych i ośrodkowych, podczas gdy VMAT1 reguluje transport w obwodowej tkance chromochłonnej. Tetrabenazyna ma większe powinowactwo do VMAT2 niż VMAT1, wskutek tego tetrabenazyna ma działanie krótkotrwałe i silnie obwodowe.

1 tabl. zawiera 25 mg tetrabenazyny.