U pacjentów ustabilizowanych klinicznie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 m-c (preferowany okres leczenia co najmniej 4 m-ce) i nie wymagających dostosowania dawki, można zmienić terapię na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co 3 m-ce. Rozpoczynając leczenie produktem leczniczym należy zastąpić nim następną zaplanowaną dawkę palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c (± 7 dni). Dawka produktu leczniczego powinna być 3,5 razy większa od wcześniej stosowanej dawki palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c. Dawki produktu leczniczego dla ustabilizowanych klinicznie pacjentów leczonych palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 m-c - szczegóły patrz ChPL. Brak równoważnej dawki produktu leczniczego dla dawki 25 mg palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c. Nie badano takiej dawki. Po dawce inicjującej produkt leczniczy należy podawać domięśniowo co 3 m-ce.W razie potrzeby dostosowanie dawki produktu leczniczego można przeprowadzać co 3 m-ce w zakresie dawek 175 mg do 525 mg, opierając się na indywidualnej tolerancji pacjenta i/lub skuteczności. Z powodu przedłużonego uwalniania produktu leczniczego reakcja pacjenta na zmienioną dawkę może uwidocznić się dopiero po kilku m-cach. Jeśli objawy nadal występują, należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną. Zamiana z innych leków przeciwpsychotycznych. Nie należy zamieniać leczenia bezpośrednio z innych leków przeciwpsychotycznych, ponieważ leczenie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 3 m-ce można rozpoczynać dopiero po ustabilizowaniu pacjenta palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 m-c. Zamiana z produktu leczniczego na inne leki przeciwpsychotyczne. W razie zakończenia podawania produktu leczniczego, należy wziąć pod uwagę jego przedłużone uwalnianie. Zamiana z produktu leczniczego na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co1 m-c. W celu zamiany produktu leczniczego na palmitynian paliperydonu podawany we wstrzyknięciach co 1 m-c, należy zastąpić nim następną zaplanowaną iniekcję produktu leczniczego w dawce 3,5 razy mniejszej. Nie jest wymagany schemat dawkowania inicjującego, opisany w ChPL palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c. Następnie należy kontynuować stosowanie palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c zgodnie z zaleceniami dotyczącymi jego dawkowania opisanymi w ChPL. Dawki palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c dla pacjentów przestawianych z leczenia produktem leczniczym - szczegóły patrz ChPL. Zamiana z produktu leczniczego na paliperydon w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu przyjmowanych raz/dobę. W celu zamiany produktu leczniczego na paliperydon w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu, należy rozpocząć codzienne przyjmowanie tabl. o przedłużonym uwalnianiu po 3 m-cach od ostatniej iniekcji produktu leczniczego i kontynuować ich przyjmowanie. Przedstawiono zalecane schematy zamiany dawek, by umożliwić pacjentom wcześniej ustabilizowanym na różnych dawkach produktu leczniczego uzyskanie podobnych ekspozycji na paliperydon po zastosowaniu go w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu. Dawki paliperydonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu dla pacjentów stosujących dotychczas produkt leczniczy - szczegóły patrz ChPL. Pominięta dawka. Okno dawkowania. Produkt leczniczy należy podawać we wstrzyknięciach co 3 m-ce. Aby uniknąć pominięcia dawki, pacjenci mogą otrzymywać wstrzyknięcie w okresie od 2 tyg. przed do 2 tyg. po upłynięciu 3-miesięcznego terminu. Pominięte dawki. Jeśli pominięto zaplanowaną dawkę a od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło: > 3,5 m-ca do 4 m-cy: produkt podać tak szybko jak to możliwe, a następnie kontynuować schemat 3-miesięczny; 4 m-ce do 9 m-cy: zastosować zalecany schemat wznawiania - szczegóły patrz ChPL; > 9 m-cy: wznowić leczenie palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 m-c zgodnie z ChPL. Stosowanie produktu leczniczego można wznowić u ustabilizowanego klinicznie pacjenta leczonego przez okres 4 m-cy lub dłużej palmitynianem paliperydonu podawanym we wstrzyknięciach co 1 m-c. Zalecany schemat wznawiania leczenia po przerwie w podawaniu produktu leczniczego trwającej 4-9 m-cy - szczegóły patrz ChPL. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ustalono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania u osób w wieku >65 lat. Ogólnie, zalecane dawkowanie produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak u młodszych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Ponieważ jednak u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być upośledzona, w celu zapoznania się z zaleceniami dotyczącymi dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek patrz poniżej (Zaburzenia czynności nerek). Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr od ≥50 do <80 ml/min) należy dostosować dawkę, i najpierw ustabilizować pacjenta z zastosowaniem palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c, a następnie przestawić na produkt leczniczy. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu umiarkowanym do ciężkiego (Cl_Cr <50 ml/min). Zaburzenia czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Jak wskazuje doświadczenie zebrane podczas stosowania doustnego paliperydonu, u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano skutków przyjmowania paliperydonu przez pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się ostrożność w przypadku leczenia tych pacjentów. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży <18 lat. Brak dostępnych danych.

Produkt leczniczy jest przeznaczony wyłącznie do stosowania domięśniowego. Nie wolno go podawać w żaden inny sposób. Każde wstrzyknięcie musi wykonać fachowy pracownik personelu medycznego, podając całą dawkę w pojedynczym wstrzyknięciu. Lek należy wstrzykiwać powoli, głęboko do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. W razie dyskomfortu w miejscu wstrzyknięcia, należy rozważyć zamianę miejsca następnej injekcji z wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego na wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego (i odwrotnie). Produkt leczniczy można podawać wyłącznie za pomocą cienkościennych igieł dostarczonych w opakowaniu tego leku. Do podawania produktu leczniczego nie wolno stosować igieł z opakowania palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c ani innych dostępnych na rynku igieł (patrz Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego). Przed podaniem należy obejrzeć zawartość amp.-strzyk., czy nie ma ciał obcych lub zmian zabarwienia. Ważne, aby przez co najmniej 15 sekund wstrząsać intensywnie luźnym nadgarstkiem amp.-strzyk. z końcem zwróconym do góry, aby zapewnić jednorodność zawiesiny. Produkt leczniczy należy podać w ciągu 5 minut od wymieszania. Jeśli upłynie więcej niż 5 minut, należy ponownie intensywnie wstrząsać przez co najmniej 15 sekund, aby odtworzyć zawiesinę (patrz Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego). Wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego. Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć produktu leczniczego do mięśnia naramiennego zależy od mc. pacjenta. Dla osób o mc. ≥90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1,5 cala, 22 G (0,72 mm x38,1 mm); dla osób o mc. <90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1 cal, 22 G (0,72 mm x 25,4 mm). Wstrzyknięcia należy wykonywać w środek mięśnia naramiennego, naprzemiennie do obu mięśni naramiennych. Wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego. Do wstrzyknięć produktu leczniczego do mięśnia pośladkowego stosuje się igły cienkościenne o wymiarach 11 cala, 22 G (0,72 mm x 38,1 mm) niezależnie od mc. pacjenta. Wstrzyknięcia należy wykonywać w górny zewnętrzny kwadrant mięśnia pośladkowego, naprzemiennie do obu mięśni pośladkowych. Niepełne podanie. By uniknąć niepełnego podania produktu leczniczego, należy intensywnie wstrząsać amp.-strzyk. przez co najmniej 15 sekund, by powstała jednolita zawiesina i podać w ciągu 5 minut (patrz Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego). Jednakże w razie wstrzyknięcia niepełnej dawki, pozostałej w strzykawce dawki nie należy dostrzykiwać pacjentowi, ani też podawać mu jeszcze jednej dawki, gdyż trudno ocenić, jaka część dawki została podana. Należy dokładnie obserwować pacjenta i w razie potrzeby klinicznej podjąć odpowiednie działania, aż do następnego zaplanowanego 3-miesięcznego wstrzyknięcia produktu leczniczego.

Nadwrażliwość na substancję czynną, rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Produktu leczniczego nie należy stosować do leczenia silnego pobudzenia ani ostrych stanów psychotycznych, gdy wymagane jest natychmiastowe złagodzenie objawów. Należy zachować ostrożność, gdy paliperydon przepisywany jest pacjentom z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, a także podczas jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT. Podczas przyjmowania paliperydonu zgłaszano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS - Neuroleptic Malignant Syndrome), charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy. Ponadto może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. Jeśli u pacjenta rozwiną się objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zespół NMS, należy przerwać stosowanie paliperydonu. Należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie produktu leczniczego. Produkty lecznicze o właściwościach antagonistycznych w stosunku do receptorów dopaminy były kojarzone z pojawianiem się późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi ruchami mimowolnymi, głównie języka i/lub mięśni twarzy. Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie stosowania wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu. Należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie produktu leczniczego. Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki psychostymulujące (np. metylofenidat) i paliperydon, gdyż mogą wystąpić objawy pozapiramidowe podczas dostosowywania dawki jednego lub obu produktów leczniczych. Zaleca się stopniowe wycofywanie terapii stymulantem. Podczas stosowania paliperydonu stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy obserwować przez pierwsze kilka m-cy leczenia. Należy rozważyć odstawienie produktu leczniczego przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych. Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 x 10⁹/L) należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i badać liczbę leukocytów do momentu powrotu wyniku do normy. Należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie produktu leczniczego. Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić nawet u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustnie przyjmowany rysperydon lub paliperydon. Podczas leczenia paliperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, cukrzycy i zaostrzenia przebiegu wcześniej występującej cukrzycy, w tym śpiączki cukrzycowej i kwasicy ketonowej. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej, zgodnie z wytycznymi terapii przeciwpsychotycznej. Pacjentów leczonych produktem leczniczym należy obserwować w kierunku wystąpienia objawów hiperglikemii (takich jak: polidypsja, poliuria, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą należy regularnie badać w kierunku pogorszenia kontroli glikemii. Podczas stosowania produktu zgłaszano znaczne zwiększenie mc. Należy regularnie kontrolować masę ciała. Jak wynika z badań hodowli tkankowych, prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworów piersi u ludzi. Chociaż w badaniach klinicznych i epidemiologicznych nie wykazano dotychczas wyraźnego związku ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z wywiadem medycznym w tym kierunku. Paliperydon należy stosować ostrożnie u pacjentów z nowotworami potencjalnie zależnymi od prolaktyny. Paliperydon ze względu na działanie blokujące receptory α-adrenergiczne może wywoływać u niektórych pacjentów hipotonię ortostatyczną. W badaniach klinicznych produktu leczniczego 0,3% badanych zgłaszało działania niepożądane związane z niedociśnieniem ortostatycznym. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolnością serca, zawałem lub niedokrwieniem mięśnia sercowego albo zaburzeniami przewodnictwa), chorobą naczyń mózgowych lub stanami predysponującymi pacjenta do wystąpienia niedociśnienia (np. odwodnienie i hipowolemia). Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego u pacjentów, u których występowały wcześniej drgawki lub stany mogące obniżać próg drgawkowy. Stężenie paliperydonu w osoczu zwiększa się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr od ≥50 do <80 ml/min) należy dostosować dawkę i najpierw ustabilizować pacjenta z zastosowaniem palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c, a następnie przestawić na produkt leczniczy. Stosowanie produktu leczniczego nie jest zalecane u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek (Cl_Cr <50 ml/min). Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Child-Pugh). Zaleca się ostrożność podczas stosowania paliperydonu u takich pacjentów. Nie badano stosowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem z powodu zwiększonego ryzyka śmiertelności ogólnej i naczyniowo-mózgowych działań niepożądanych. Prezentowane poniżej informacje uzyskano dla rysperydonu, ale przyjmuje się je jako wiążące również dla paliperydonu. W metaanalizie 17 badań klinicznych z grupą kontrolną, w grupie pacjentów w podeszłym wieku leczonych innymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym rysperydonem, arypiprazolem, olanzapiną i kwetiapiną, stwierdzono większe ryzyko zgonu niż w grupie placebo. Wśród pacjentów leczonych rysperydonem śmiertelność wyniosła 4% w porównaniu do 3,1% u pacjentów przyjmujących placebo. W randomizowanych badaniach klinicznych z grupą kontrolną placebo przeprowadzonych u pacjentów z otępieniem stosujących niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne, w tym rysperydon, arypiprazol i olanzapinę, wystąpiło około 3-krotne zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych. Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Lekarz przepisujący produkt leczniczy pacjentowi z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy'ego (DLB - Dementia with Lewy Bodies) powinien rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na podwyższone w tych grupach pacjentów ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS - Neuroleptic Malignant Syndrome), jak również zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne. Zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne może manifestować się dezorientacją, splątaniem, zaburzeniem świadomości, niestabilnością postawy z częstymi upadkami, co towarzyszy objawom pozapiramidowym. Donoszono o przypadkach priapizmu wywołanych przez leki przeciwpsychotyczne (w tym paliperydon) o działaniu blokującym receptory α-adrenergiczne. Należy poinformować pacjentów, aby zgłosili się pilnie do lekarza, jeśli objawy priapizmu nie ustąpią w ciągu 4 h. Lekom przeciwpsychotycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury podstawowej ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w razie przypisywania produktu pacjentom, którzy mogą znaleźć się w sytuacjach sprzyjających podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np.: podejmujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie skrajnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano incydenty żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowozatorowej, z tego względu przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem leczniczym należy rozpoznać wszystkie potencjalne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia tej choroby oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. W badaniach przedklinicznych z użyciem paliperydonu obserwowano działanie przeciwwymiotne. W razie stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania niektórych leków lub stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye’a i guz mózgu. Należy uważać, aby uniknąć nieumyślnego podania produktu leczniczego do naczynia krwionośnego. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o działaniu antagonistycznym na receptory α_1a-adrenergiczne, takie jak produkt leczniczy, stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative floppy iris syndrome, IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem trzeba oinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu produktów leczniczych o działaniu antagonistycznym na receptory α_1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory α₁ przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego. Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce, jest więc zasadniczo „wolny od sodu”. Paliperydon może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na potencjalne działanie na układ nerwowy i wzrok, wiążące się z objawami, takimi jak sedacja, senność, omdlenie, niewyraźne widzenie. Dlatego należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, aż do ustalenia indywidualnej podatności na działanie produktu leczniczego.

Zaleca się zachowanie ostrożności w wypadku przepisywania produktu leczniczego wraz z innymi produktami leczniczymi wydłużającymi ostęp QT, np. lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopyramid) oraz lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np. amiodaron, sotalol), a także niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi antybiotykami (np. fluorochinolony), innymi lekami przeciwpsychotycznymi, a także przeciwmalarycznymi (np. meflokina). Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą. Leki, na które może wpływać produkt leczniczy. Nie przewiduje się istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych paliperydonu z produktami leczniczymi, które są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P-450. Ze względu na zasadniczy wpływ paliperydonu na OUN, należy zachować ostrożność, stosując produkt leczniczy w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi działającymi ośrodkowo, np. anksjolitykami, większością leków przeciwpsychotycznych, lekami nasennymi, opioidami itd. lub alkoholem. Paliperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to połączenie leków wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków. Z powodu możliwości wywoływania hipotonii ortostatycznej, można zaobserwować efekt addytywny w przypadku stosowania produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi o takim samym potencjale, np. innymi lekami przeciwpsychotycznymi lub lekami trójpierścieniowymi. Zaleca się ostrożność, jeśli paliperydon podawany jest z innymi produktami leczniczymi, które obniżają próg drgawkowy, np.: fenotiazynami lub butyrofenonami, lekami trójpierścieniowymi lub selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), tramadolem, meflokiną itd. Jednoczesne doustne podawanie tabl. paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu w stanie stacjonarnym (12 mg raz/dobę) wraz z tabl. diwalproinianu sodu o przedłużonym uwalnianiu (500-2000 mg raz/dobę) nie wpływało na farmakokinetykę walproinianu w stanie stacjonarnym. Nie badano interakcji produktu leczniczego i litu, jednak jest ona mało prawdopodobna. Leki, które mogą wpływać na produkt leczniczy. Badania in vitro wykazały, że w metabolizmie paliperydonu w minimalnym stopniu mogą uczestniczyć enzymy CYP2D6 i CYP3A4, ale nie ma danych z badań in vitro i in vivo wskazujących, że te izoenzymy odgrywają znaczącą rolę w metabolizmie paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustne paliperydonu z paroksetyną, silnym inhibitorem enzymu CYP2D6, nie miało istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę paliperydonu. Jednoczesne podawanie doustnego paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu raz/dobę wraz z karbamazepiną w dawce 200 mg 2x/dobę spowodowało zmniejszenie średniej wartości C_max w stanie stacjonarnym oraz wartości AUC paliperydonu o około 37%. Jest to w znacznym stopniu spowodowane zwiększeniem o 35% klirensu nerkowego paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku pobudzenia przez karbamazepinę aktywności glikoproteiny P (P-gp) w nerkach. Niewielkie zmniejszenie ilości substancji czynnej wydalonej z moczem w postaci niezmienionej sugeruje niewielki wpływ na metabolizm zależny od enzymów CYP lub dostępność biologiczną paliperydonu w wypadku skojarzonego stosowania z karbamazepiną. Większe spadki stężenia paliperydonu w osoczu mogą nastąpić po większych dawkach karbamazepiny. Rozpoczynając stosowanie karbamazepiny, dawkę produktu leczniczego należy ponownie ocenić i, w razie potrzeby, zwiększyć. I odwrotnie, w wypadku przerwania stosowania karbamazepiny, dawkę produktu leczniczego należy ponownie ocenić i, w razie potrzeby, zmniejszyć. Należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie produktu leczniczego. Jednoczesne doustne podawanie pojedynczej dawki paliperydonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu (12 mg) wraz z diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu (2 tabl. 500 mg raz/dobę) spowodowało zwiększenie o ok. 50% wartości C_max i AUC paliperydonu, prawdopodobnie w wyniku zwiększonego wchłaniania po podaniu doustnym. Ponieważ nie zaobserwowano wpływu na klirens ogólnoustrojowy, nie oczekuje się istotnej klinicznie interakcji między diwalproinianem sodu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu i produktu leczniczego podawanego domięśniowo. Nie zbadano tej interakcji produktu leczniczego. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z rysperydonem lub paliperydonem podawanym doustnie. Ponieważ paliperydon jest głównym aktywnym metabolitem rysperydonu, należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania przez dłuższy czas rysperydonu lub doustnego paliperydonu z produktem leczniczym. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania produktu jednocześnie z innymi lekami przeciwpsychotycznymi są ograniczone. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z lekami psychostymulującymi. Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np. metylofenidatu) z paliperydonem może prowadzić do wystąpienia objawów pozapiramidowych po zmianie jednego lub obu leków.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania paliperydonu podczas ciąży. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach palmitynian paliperydonu podawany domięśniowo i paliperydon podawany doustnie nie wywoływały wad rozwojowych, jednak zaobserwowano inne rodzaje szkodliwego wpływu na reprodukcję. Noworodki narażone na działanie paliperydonu w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym objawów pozapiramidowych i/lub objawów odstawienia o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Nie należy stosować produktu leczniczego podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Ponieważ paliperydon był wykrywany w osoczu do 18 m-cy od podania pojedynczej dawki produktu leczniczego, należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie produktu, gdyż ekspozycja matki na produkt leczniczy przed i w czasie ciąży może prowadzić do działań niepożądanych u noworodka. Paliperydon przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że może wpływać na organizm dziecka karmionego piersią, jeśli kobieta karmiąca przyjmuje dawki terapeutyczne leku. Paliperydon był wykrywany w osoczu do 18 m-cy od podania pojedynczej dawki produktu leczniczego, dlatego należy wziąć pod uwagę przedłużone działanie produktu, gdyż karmione piersią dzieci mogą być narażone nawet wtedy, kiedy produkt leczniczy podawany był na długo przed okresem karmienia piersią. Nie należy stosować produktu podczas karmienia piersią. W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano istotnego wpływu na płodność.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u ≥5% pacjentów w dwóch podwójnie zaślepionych kontrolowanych badaniach klinicznych produktu leczniczego były: zwiększenie mc., infekcje górnych dróg oddechowych, lęk, ból głowy, bezsenność, reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, grypa; (niezbyt często) zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie zatok, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie ucha, zapalenie migdałków, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej; (rzadko) zakażenie oka, akaroza skórna, ropień podskórny. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) zmniejszenie liczby leukocytów, trombocytopenia, niedokrwistość; (rzadko) neutropenia, zwiększenie liczby eozynofilów; (nieznana) agranulocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość; (nieznana) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) hiperprolaktynemia; (rzadko) nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obecność glukozy w moczu. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hiperglikemia, zwiększenie mc., zmniejszenie mc., zmniejszenie apetytu; (niezbyt często) cukrzyca, hiperinsulinemia zwiększenie apetytu, jadłowstręt, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, zwiększone stężenie cholesterolu we krwi; (rzadko) cukrzycowa kwasica ketonowa, hipoglikemia, polidypsja; (nieznana) zatrucie wodne. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) bezsenność; (często) pobudzenie, depresja, lęk; (niezbyt często) zaburzenia snu, mania, zmniejszone libido, nerwowość, koszmary senne; (rzadko) katatonia, stan splątania, somnambulizm, stępienie afektu, anorgazmia; (nieznana) zaburzenia odżywiania związane ze snem. Zaburzenia układu nerwowego: (często) parkinsonizm, akatyzja, sedacja/senność, dystonia, zawroty głowy, dyskineza, drżenie, ból głowy; (niezbyt często) późne dyskinezy, omdlenia, hiperaktywność psychomotoryczna, zawroty głowy związane z pozycją ciała, zaburzenia uwagi, dyzartria, zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje; (rzadko) złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, zmniejszony poziom świadomości, napady drgawkowe, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja; (nieznana) śpiączka cukrzycowa, kiwanie głową. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, suche oko; (rzadko) jaskra, zaburzenia ruchów gałki ocznej, rotacyjne ruchy gałek ocznych, światłowstręt, zwiększone łzawienie, przekrwienie oczu; (nieznana) zespół wiotkiej tęczówki (śródoperacyjny). Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy, szum w uszach, ból ucha. Zaburzenia serca: (często) tachykardia; (niezbyt często) blok przedsionkowokomorowy, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT w EKG, zespół tachykardii postawnoortostatycznej, bradykardia, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca; (rzadko) migotanie przedsionków, niemiarowość zatokowa. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie; (niezbyt często) niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne; (rzadko) zakrzepica żył głębokich, napady zaczerwienienia; (nieznana) zatorowość płucna, niedokrwienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa; (niezbyt często) duszność, przekrwienie dróg oddechowych, świszczący oddech, ból gardła i krtani, krwawienie z nosa; (rzadko) zespół bezdechu sennego, zastój krwi w płucach, rzężenie; (nieznana) hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, dysfonia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, ból zęba; (niezbyt często) dyskomfort w jamie brzusznej, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, suchość śluzówki jamy ustnej, wzdęcie; (rzadko) zapalenie trzustki, obrzęk języka, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie warg; (nieznana) niedrożność jelit. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz; (niezbyt często) zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (nieznana) żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) pokrzywka, świąd, wysypka, łysienie, wyprysk, sucha skóra, rumień, trądzik; (rzadko) wysypka polekowa, hiperkeratoza, łupież; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, odbarwienie skóry, łojotokowe zapalenie skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból mięśniowo-szkieletowy, ból pleców, ból stawów; (niezbyt często) zwiększone stężenie kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, sztywność stawów, osłabienie mięśni, ból szyi; (rzadko) rabdomioliza,obrzęk stawów; (nieznana) nieprawidłowa postawa ciała. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) nietrzymanie moczu, częstomocz, dysuria; (rzadko) zastój moczu. Ciąża, połóg i okres okołoporodowy: (nieznana) noworodkowy zespół odstawienny. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) brak miesiączki, mlekotok; (niezbyt często) zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, zaburzenia seksualne, ból piersi; (rzadko) dyskomfort piersi, obrzmienie piersi, powiększenie piersi, wydzielina z pochwy; (nieznana) priapizm. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, astenia, zmęczenie, reakcja w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) obrzęk twarzy, obrzęk, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie, stwardnienie; (rzadko) obrzęk twarzy, obrzęk, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy sposób chodzenia, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie, stwardnienie; (rzadko) hipotermia, dreszcze, pragnienie, zespół odstawienia leku, ropień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, torbiel w miejscu wstrzyknięcia, krwiak w miejscu wstrzyknięcia; (nieznana) zmniejszenie temperatury ciała, martwica w miejscu wstrzyknięcia, wrzód w miejscu wstrzyknięcia. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) upadek, szczegóły dotyczące działań niepożądanych patrz ChPL. Działania niepożądane stwierdzone podczas stosowania różnych postaci farmaceutycznych rysperydonu: paliperydon jest czynnym metabolitem rysperydonu, dlatego profile działań niepożądanych tych substancji (w tym zarówno postaci doustnych, jak i postaci we wstrzyknięciach) wzajemnie sobie odpowiadają. Reakcja anafilaktyczna: po wprowadzeniu do obrotu palmitynianu paliperydonu podawanego we wstrzyknięciach co 1 m-c zgłaszano rzadkie przypadki reakcji anafilaktycznej u pacjentów, którzy wcześniej tolerowali doustne postacie rysperydonu lub paliperydonu. Reakcje w miejscu wstrzyknięcia: w badaniach klinicznych produktu leczniczego, 5,3% badanych zgłaszało działania niepożądane związane ze wstrzyknięciem. Żadne z tych działań nie było ciężkie i nie prowadziło do przerwania leczenia. W ocenie badaczy w ≥95% przypadków stwardnienie, zaczerwienienie i obrzęk były nieobecne lub łagodne. Ból w miejscu wstrzyknięcia w ocenie badanych opartej na skali wzrokowo-analogowej miał małe nasilenie i wykazywał tendencję do zmniejszania się z czasem. Objawy pozapiramidowe (EPS): w badaniach klinicznych produktu leczniczego akatyzję, dyskinezy, dystonię, parkinsonizm i drżenie zgłaszano odpowiednio u 3,9%; 0,8%; 0,9%; 3,6% i 1,4% badanych. Objawy pozapiramidowe uwzględniały łącznie następujące zespoły objawów: parkinsonizm (w tym zaburzenia pozapiramidowe, objawy pozapiramidowe, zespoły on-off, chorobę Parkinsona, przełom parkinsonowski, zwiększone wydzielanie śliny, sztywność mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, sztywność typu koła zębatego, bradykinezja, hipokinezja, maskowata twarz, napięcie mięśni, akinezja, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski, nieprawidłowy odruch gładziznowy oraz drżenie spoczynkowe w parkinsonizmie), akatyzja (w tym akatyzja, niepokój psychoruchowy, hiperkinezja, zespół niespokojnych nóg), dyskineza (dyskineza, pląsawica, zaburzenia ruchu, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i mioklonia), dystonia (w tym dystonia, skurcz mięśni szyi, emprosthotonus, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, dystonia ustno-żuchwowa, uśmiech sardoniczny, tężyczka, wzmożone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcze mięśni, kurcz powiek, rotacja gałek ocznych, porażenie języka, skurcz mięśni twarzy, skurcz mięśni krtani, miotonia, opistotonus, skurcz części ustnej gardła, pleurototonus, skurcz języka i szczękościsk) oraz drżenie. Zwiększenie masy ciała: w długoterminowym randomizowanym badaniu typu withdrawal study nietypowe zwiększenie mc. o ≥7% w podwójnie ślepej fazie od punktu wyjścia do punktu końcowego stwierdzono u 10% badanych w grupie produktu leczniczego i u 1% badanych w grupie placebo. Przeciwnie, nietypowe zmniejszenie mc. o ≥7% w podwójnie ślepej fazie od punktu wyjścia do punktu końcowego zaobserwowano u 1% badanych w grupie produktu leczniczego i u 8% badanych w grupie placebo. Średnie zmiany mc. w podwójnie ślepej fazie od punktu wyjścia do punktu końcowego wyniosły +0,94 kg i -1,28 kg odpowiednio dla grup produktu leczniczego i placebo. Hiperprolaktynemia: podczas podwójnie zaślepionej fazy długoterminowego randomizowanego badania typu withdrawal study stwierdzano zwiększenie stężeń prolaktyny powyżej normy (>13,13 ng/ml u mężczyzn i >26,72 ng/ml u kobiet) w większym odsetku u kobiet i mężczyzn w grupie produktu leczniczego niż w grupie placebo (9% vs. 3% i 5% vs. 1%, odpowiednio). W grupie produktu leczniczego, średnia zmiana w podwójnie ślepej fazie od punktu wyjścia do punktu końcowego wyniosła +2,90 ng/ml u mężczyzn (vs.-10,26 ng/ml w grupie placebo) i +7,48 ng/ml u kobiet (vs. -32,93 ng/ml w grupie placebo). U jednej kobiety (2,4%) w grupie produktu leczniczego wystąpiło działanie niepożądane - brak miesiączki. W grupie placebo nie stwierdzono żadnego działania niepożądanego potencjalnie związanego z prolaktyną. U mężczyzn nie stwierdzono żadnych działań niepożądanych potencjalnie związanych z prolaktyną w obu grupach. Efekt klasy leków: w związku z przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych mogą wystąpić następujące działania niepożądane: wydłużenie odstępu QT, niemiarowości komorowe (migotanie komór, tachykardia komorowa), nagły zgon z niewyjaśnionych przyczyn, zatrzymanie krążenia oraz częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes. Zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym zatorowości płucnej oraz zakrzepicy żył głębokich, związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych (częstość nieznana).

Na ogół spodziewane objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania są skutkiem nasilenia znanych działań farmakologicznych paliperydonu, tj. senność i sedacja,tachykardia i niedociśnienie, wydłużenie odstępu QT oraz objawy pozapiramidowe. U pacjentów, którzy przedawkowali przyjmowany doustnie paliperydon zgłaszano przypadki częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes oraz migotanie komór. W razie ostrego stanu związanego z przedawkowaniem należy rozważyć możliwość jednoczesnego wpływu różnych leków. Oceniając potrzeby terapeutyczne oraz powrót do zdrowia należy uwzględnić przedłużone działanie produktu leczniczego i długi T_0,5 paliperydonu. Nie ma swoistego antidotum na paliperydon. Należy zastosować doraźne środki zaradcze. Należy zastosować ogólne leczenie podtrzymujące. Należy zapewnić i podtrzymywać drożność dróg oddechowych oraz właściwe natlenienie i wentylację. Należy natychmiast rozpocząć obserwację układu sercowo-naczyniowego, w tym stałe monitorowanie EKG w kierunku zaburzeń rytmu. W razie niedociśnienia i zapaści krążeniowej należy wdrożyć odpowiednie leczenie, takie jak dożylne podawanie płynów i/lub leków sympatykomimetycznych. W przypadku ciężkich objawów pozapiramidowych należy podać leki przeciwcholinergiczne. Należy kontynuować ścisły nadzór i obserwację, aż do ustąpienia objawów przedawkowania.

Paliperydon jest selektywnym czynnikiem blokującym działanie monoamin, którego właściwości farmakologiczne różnią się od właściwości klasycznych neuroleptyków. Paliperydon silnie wiąże się z receptorami serotoninergicznymi 5-HT2 i dopaminergicznymi D₂. Blokuje także receptory α₁-adrenergiczne i nieznacznie słabiej receptory H1-histaminergiczne i α₂-adrenergiczne. Aktywność farmakologiczna enancjomerów (+) - i (-) -paliperydonu jest podobna pod względem jakościowym i ilościowym. Paliperydon nie wiąże się z receptorami cholinergicznymi. Chociaż paliperydon jest silnym antagonistą receptorów D₂, co, jak się uważa, łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii, to rzadziej powoduje stany kataleptyczne i w mniejszym stopniu hamuje funkcje motoryczne niż klasyczne neuroleptyki. Dominujący ośrodkowy antagonizm serotoninowy może zmniejszać tendencję paliperydonu do powodowania pozapiramidowych działań niepożądanych.

1 amp.-strzyk. zawiera 410 mg, 546 mg lub 819 mg palmitynianu paliperydonu stanowiącego równoważnik 263 mg, 350 mg lub 525 mg paliperydonu.