Werycyguat jest podawany w skojarzeniu z innymi terapiami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca. Przed rozpoczęciem stosowania werycyguatu należy dołożyć wszelkich starań, aby zoptymalizować wypełnienie łożyska naczyniowego i leczenie moczopędne w celu stabilizacji pacjentów po incydencie dekompensacji, w szczególności u pacjentów z bardzo wysokim stężeniem NT-proBNP. Zalecana dawka początkowa to 2,5 mg werycyguatu raz/dobę. Dawkę tę należy podwajać w przybliżeniu co 2 tyg. do osiągnięcia docelowej dawki podtrzymującej 10 mg raz/dobę, zgodnie z tolerancją pacjenta. W przypadku wystąpienia u pacjenta problemów z tolerancją (objawowe niedociśnienie tętnicze lub skurczowe ciśnienie tętnicze krwi poniżej 90 mmHg) zaleca się tymczasowe zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania werycyguatu. Leczenia nie należy rozpoczynać u pacjentów ze skurczowym ciśnieniem tętniczym krwi <100 mmHg. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć ją jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym tego samego dnia. Pacjenci nie powinni przyjmować 2 dawek werycyguatu tego samego dnia. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z oszacowanym współczynnikiem przesączania kłębuszkowego (ang. eGFR) ≥15 ml/min/1,73 m² (bez dializy). Leczenia werycyguatem nie zaleca się u pacjentów z eGFR <15 ml/min/1,73 m² w momencie rozpoczynania leczenia lub poddawanych dializie. Zaburzenia czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Leczenia werycyguatem nie zaleca się u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności werycyguatu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Dane kliniczne nie są dostępne. W badaniach nieklinicznych obserwowano działania niepożądane dotyczące rosnącej kości.

Produkt leczniczy należy przyjmować z posiłkiem. W przypadku pacjentów niezdolnych do połykania całych tabl., produkt leczniczy można pokruszyć i wymieszać z wodą bezpośrednio przed podaniem.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie innych stymulatorów rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (ang. soluble guanylate cyclase, sGC), takich jak riocyguat.

Werycyguat może powodować objawowe niedociśnienie tętnicze. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów ze skurczowym ciśnieniem tętniczym krwi <100 mmHg lub objawowym niedociśnieniem tętniczym w momencie rozpoczynania leczenia. Należy uwzględnić możliwość wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego u pacjentów z hipowolemią, ciężkim zwężaniem drogi odpływu lewej komory, niedociśnieniem tętniczym w spoczynku, dysfunkcją autonomiczną, niedociśnieniem tętniczym w wywiadzie lub jednocześnie leczonych produktami leczniczymi przeciwnadciśnieniowymi lub azotanami organicznymi. W przypadku wystąpienia u pacjenta problemów z tolerancją (objawowe niedociśnienie tętnicze lub skurczowe ciśnienie tętnicze krwi poniżej 90 mmHg) zaleca się tymczasowe zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania werycyguatu. Nie badano jednoczesnego stosowania werycyguatu i inhibitorów PDE5, takich jak syldenafil, u pacjentów z niewydolnością serca i dlatego nie jest ono zalecane z powodu możliwego zwiększenia ryzyka wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z eGFR <15 ml/min/1,73 m² w momencie rozpoczynania leczenia lub poddawanych dializie, dlatego u tych pacjentów nie zaleca się leczenia werycyguatem. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego u tych pacjentów nie zaleca się leczenia werycyguatem. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”. Werycyguat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy.

Jednoczesne podawanie werycyguatu z substancjami aktywnymi hemodynamicznie prowadziło co najwyżej do działania addytywnego. Ponadto werycyguat zmniejszał skurczowe ciśnienie tętnicze krwi o około 1 do 2 mmHg w przypadku jednoczesnego podawania z innymi produktami leczniczymi stosowanymi u pacjentów z niewydolnością serca. Inne stymulatory rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (ang. soluble guanylate cyclase, sGC): produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów stosujących jednocześnie inne stymulatory rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (sGC), takie jak riocyguat. Inhibitory PDE5: dodanie pojedynczych dawek syldenafilu (25, 50 lub 100 mg) do dawek wielokrotnych werycyguatu (10 mg) raz/dobę u zdrowych ochotników wiązało się z dodatkowym zmniejszeniem ciśnienia tętniczego krwi w pozycji siedzącej o mniej niż lub równo 5,4 mmHg (skurczowe/rozkurczowe ciśnienie krwi, średnie ciśnienie tętnicze [ang. mean arterial pressure, MAP]) w porównaniu z podawaniem samego werycyguatu. Nie obserwowano żadnego trendu zależności od dawki w przypadku różnych dawek syldenafilu. Jednoczesne podawanie nie wiązało się z klinicznie istotnym wpływem na ekspozycję (AUC i C_max) na żaden z tych produktów leczniczych. Nie badano jednoczesnego stosowania werycyguatu i inhibitorów PDE5, takich jak syldenafil, u pacjentów z niewydolnością serca i dlatego nie jest ono zalecane z powodu możliwego zwiększenia ryzyka wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Podanie pojedynczej dawki werycyguatu (15 mg) zdrowym ochotnikom nie zmieniało wpływu ASA (500 mg) na czas krwawienia lub agregację płytek krwi. Czas krwawienia lub agregacja płytek krwi nie ulegały zmianie w trakcie leczenia samym werycyguatem (15 mg). Jednoczesne podawanie ASA nie wiązało się z klinicznie istotnym wpływem na ekspozycję (AUC i Cmax) werycyguatu. Podawanie dawek wielokrotnych werycyguatu (10 mg) raz/dobę zdrowym ochotnikom nie zmieniało wpływu pojedynczej dawki warfaryny (25 mg) na czas protrombinowy i aktywność czynnika II, VII i X. Jednoczesne podawanie nie wiązało się z klinicznie istotnym wpływem na ekspozycję (AUC i C_max) na żaden z tych produktów leczniczych. Dodanie dawek wielokrotnych werycyguatu (2,5 mg) do dawek wielokrotnych sakubitrylu/walsartanu (97/103 mg) u zdrowych ochotników nie prowadziło do dodatkowego działania na ciśnienie tętnicze krwi w pozycji siedzącej w porównaniu z podawaniem jedynie sakubitrylu/walsartanu. Jednoczesne podawanie nie wiązało się z klinicznie istotnym wpływem na ekspozycję (AUC i C_max) na żaden z tych produktów leczniczych. Jednoczesne podawanie dawek wielokrotnych werycyguatu zwiększonych do 10 mg raz/dobę nie zmieniało znacząco wpływu na wartości ciśnienia tętniczego krwi w pozycji siedzącej krótko i długo działających azotanów organicznych (nitrogliceryny w aerozolu i monoazotanu izosorbidu [ang. isosorbide mononitrate, ISMN]) u pacjentów z chorobą wieńcową. U pacjentów z niewydolnością serca jednoczesne stosowanie krótko działających azotanów było dobrze tolerowane. Doświadczenie z jednoczesnym stosowaniem werycyguatu i długo działających azotanów u pacjentów z niewydolnością serca jest ograniczone. Werycyguat jest eliminowany z organizmu człowieka różnymi drogami. Główną drogą jest glukuronidacja za pośrednictwem UGT1A9 i UGT1A1, i werycyguat nie wpływa na farmakokinetykę innych produktów leczniczych. Werycyguat jest metabolizowany przez UGT1A9 i UGT1A1. Inhibitory tych UGT mogą wywoływać zwiększoną ekspozycję na werycyguat. Nie obserwowano istotnego klinicznie wpływu na ekspozycję na werycyguat, podczas jednoczesnego stosowania werycyguatu z kwasem mefenamowym (słaby do umiarkowanego inhibitor UGT1A9). Silne hamowanie UGT1A9 lub skojarzonych UGT1A9/1A1 nie było dotychczas badane w klinicznych badaniach interakcji leku z lekiem ze względu na brak dostępnych inhibitorów, dlatego konsekwencje kliniczne jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych są aktualnie nieznane. Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych zwiększających pH w żołądku, takich jak inhibitory pompy protonowej (omeprazol), antagoniści receptora H2 lub zobojętniających kwas solny w żołądku (wodorotlenek glinu/wodorotlenek magnezu) nie miało wpływu na ekspozycję na werycyguat, gdy werycyguat był przyjmowany zgodnie z zaleceniami z posiłkiem przez pacjentów z niewydolnością serca. Jednoczesne podawanie produktów leczniczych mających wpływ na jedną lub więcej dróg eliminacji werycyguatu nie wykazuje klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę werycyguatu. Nie obserwowano klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję na werycyguat w przypadku jednoczesnego podawania werycyguatu z ketokonazolem (wieloszlakowy inhibitor CYP i transporterów) lub ryfampicyną (wieloszlakowy induktor UGT, CYP i transporterów). Nie obserwowano klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję na midazolam (substrat CYP3A) lub digoksynę (substrat P-gp) w przypadku jednoczesnego podawania werycyguatu z tymi produktami leczniczymi.

Brak danych dotyczących stosowania werycyguatu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję wynikający z toksyczności matczynej. Jako środek ostrożności, nie należy stosować werycyguatu w okresie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Brak danych dotyczących obecności werycyguatu w mleku ludzkim, wpływu na dzieci karmione piersią i wpływu na wydzielanie mleka. Werycyguat jest obecny w mleku samic szczurów w okresie laktacji. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dzieci karmionych piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią lub czy przerwać podawanie werycyguatu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu werycyguatu na płodność u ludzi. W badaniu przeprowadzonym na samcach i samicach szczurów nie wykazano niekorzystnego wpływu werycyguatu na płodność.

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym podczas leczenia werycyguatem było niedociśnienie tętnicze. Bezpieczeństwo stosowania werycyguatu oceniano w badaniu fazy III (VICTORIA), w którym wzięło udział łącznie 2519 pacjentów leczonych werycyguatem (w dawce maks. 10 mg raz/dobę). Średni czas trwania ekspozycji na werycyguat wynosił 1 rok, natomiast maks. czas trwania ekspozycji 2,6 roku. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, ból głowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, niestrawność, wymioty, choroba refluksowa przełyku. W trakcie badania VICTORIA średnia wartość zmniejszenia skurczowego ciśnienia tętniczego krwi była w przybliżeniu od 1 do 2 mmHg większa u pacjentów, którzy otrzymywali werycyguat, w porównaniu z placebo. W badaniu VICTORIA niedociśnienie tętnicze zgłaszano u 16,4% pacjentów leczonych werycyguatem w porównaniu z 14,9% pacjentów leczonych placebo. Obejmuje to również ortostatyczne niedociśnienie tętnicze, które zgłaszano u 1,3% pacjentów leczonych werycyguatem w porównaniu z 1,0% pacjentów leczonych placebo. Objawowe niedociśnienie tętnicze zgłaszano u 9,1% pacjentów leczonych werycyguatem w porównaniu z 7,9% pacjentów leczonych placebo i uznano za ciężkie zdarzenie niepożądane u 1,2% pacjentów leczonych werycyguatem w porównaniu z 1,5% pacjentów leczonych placebo.

Przedawkowanie werycyguatu może prowadzić do niedociśnienia. W razie konieczności należy wdrożyć leczenie objawowe. Produkt leczniczy prawdopodobnie nie jest usuwany z organizmu podczas hemodializy ze względu na wysoki stopień wiązania z białkami.

Werycyguat jest stymulatorem rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (ang. soluble guanylate cyclase, sGC). Niewydolność serca wiąże się z zaburzeniami syntezy tlenku azotu (NO) i zmniejszoną aktywnością jego receptora, tj. sGC. Niedobór cyklicznego guanozyno-monofosforanu pochodzącego od sGC (cGMP) przyczynia się do zaburzeń czynności serca i naczyń. Werycyguat wyrównuje względne braki w szlaku sygnałowym NO-sGC-cGMP w wyniku bezpośredniej stymulacji sGC, niezależnie od i synergistycznie z NO, w celu zwiększenia stężenia wewnątrzkomórkowego cGMP, co może prowadzić do poprawy zarówno czynności serca jak i naczyń.

1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg, 5 mg lub 10 mg werycyguatu.