Winorelbina musi być podawana pod kontrolą lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii. Niedrobnokomórkowy rak płuc. Zazwyczaj stosowana dawka winorelbiny w monoterapii to 25-30 mg/m² pc, raz/tydz. W terapii wielolekowej zwykle stosowana dawka (25-30 mg/m²) jest utrzymana, podczas gdy częstość podawania leku należy zmniejszyć, np. dzień 1. i 5. co 3 tyg. lub dzień 1. i 8. co 3 tyg., zgodnie ze schematem leczenia. Rak piersi z przerzutami. Zazwyczaj stosowana dawka to 25-30 mg/m² pc, raz/tydz. Maks. tolerowana dawka przypadająca na jedno podanie: 35,4 mg/m² pc. Maks. dawka całkowita przypadająca na 1 podanie: 60 mg. Pacjenci w podeszłym wieku. W trakcie stosowania winorelbiny w praktyce klinicznej nie stwierdzono żadnych istotnych różnic wśród pacjentów w podeszłym wieku, jeżeli chodzi o odsetek odpowiedzi, choć nie można wykluczyć większej wrażliwości u części tych pacjentów. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę winorelbiny. Modyfikacja dawki. Metabolizm i klirens winorelbiny mają miejsce głównie w wątrobie: jedynie 18,5% zostaje wydalone w postaci niezmienionej z moczem. Nie ma prospektywnych badań dotyczących wpływu zmian metabolizmu substancji czynnej na jej efekty farmakodynamiczne, w celu ustalenia wytycznych dotyczących zmniejszenia dawek winorelbiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby farmakokinetyka winorelbiny nie ulega zmianie. Mimo to u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zastosowanie środka ostrożności w postaci zmniejszenia dawki do 20 mg/m² pc. i dokładnego kontrolowania parametrów hematologicznych. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma farmakokinetycznych podstaw do zmniejszenia dawki winorelbiny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Dzieci i młodzież. Nie ma danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży, dlatego podanie winorelbiny nie jest zalecane w tej grupie wiekowej.

Wyłącznie do podawania dożylnego z zastosowaniem aparatury do inf., po odpowiednim rozcieńczeniu. Podanie dokanałowe jest przeciwwskazane. Winorelbina może być podawana w powolnym bolusie (6-10 min.) po rozcieńczeniu w 20-50 ml soli fizjologicznej lub w roztw. glukozy 50 mg/ml (5%) lub w postaci krótkiego wlewu (20-30 min.) po rozcieńczeniu w 125 ml soli fizjologicznej lub w roztw. glukozy 50 mg/ml (5%). Po podaniu, żyła musi zawsze zostać przepłukana 250 ml izotonicznego roztw. soli fizjologicznej.

Podanie dokanałowe jest przeciwwskazane. Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne alkaloidy barwinka lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Liczba granulocytów obojętnochłonnych poniżej 1500/mm3 lub ciężkie zakażenie, trwające lub przebyte w ciągu ostatnich 2 tyg. Liczba płytek krwi poniżej 100000/mm³. Karmienie piersią. Kobiety w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. W połączeniu ze szczepionką przeciw żółtej febrze.

Ostrzeżenia. Winorelbina musi być podawana pod kontrolą lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii. Winorelbinę należy podawać wyłącznie dożylnie. Ponieważ hamowanie układu krwiotwórczego stanowi główne ryzyko związane z podawaniem produktu, podczas leczenia niezbędne jest ścisłe monitorowanie parametrów hematologicznych (oznaczanie stężenia hemoglobiny i liczby płytek krwi, neutrofilów i leukocytów, w 1-ym dniu każdego nowego podania). Głównym działaniem niepożądanym ograniczającym dawkę jest neutropenia. Działanie to nie kumuluje się, a najniższa wartość (nadir) jest osiągana pomiędzy 7 a 14 dniem leczenia i ustępuje szybko w ciągu 5-7 dni. Jeśli liczba granulocytów obojętnochłonnych jest mniejsza niż 1500/mm³ i/lub liczba płytek krwi jest mniejsza niż 100000/mm³, leczenie należy wstrzymać do czasu uzyskania prawidłowych wartości. Jeśli u pacjenta występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na zakażenie, należy niezwłocznie wykonać badania. Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania. Należy zachować szczególną ostrożność podczas przepisywania tego produktu leczniczego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie. Farmakokinetyka winorelbiny nie zmienia się u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na niewielki klirens nerkowy, nie ma podstaw farmakokinetycznych do zmniejszenia dawki produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy stosować produktu leczniczego w połączeniu z radioterapią, jeśli pole napromieniania obejmuje wątrobę. Szczególnie przeciwwskazane jest podawanie tego produktu leczniczego w przypadku stosowania szczepionki przeciw żółtej febrze. Jednoczesne stosowanie z innymi żywymi, atenuowanymi szczepionkami nie jest zalecane. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu z silnymi induktorami CYP3A4. Jednoczesne stosowanie fenytoiny (i wszystkich innych leków cytotoksycznych) oraz itrakonazolu (i wszystkich innych alkaloidów barwinka) nie jest zalecane. Należy bezwzględnie unikać kontaktu z oczami: istnieje ryzyko silnego podrażnienia, a nawet owrzodzenia rogówki, jeżeli produkt leczniczy jest rozpylany pod ciśnieniem. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek kontaktu, należy natychmiast przepłukać oko przy użyciu 0,9% roztw. (9 mg/ml) chlorku sodu oraz skontaktować się z okulistą. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia skurczu oskrzeli w szczególności w przypadku jednoczesnego stosowania mitomycyny należy podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. Pacjentów leczonych ambulatoryjnie należy poinformować, aby skontaktowali się z lekarzem w przypadku wystąpienia duszności. W populacji japońskiej ze zwiększoną częstością występują przypadki śródmiąższowej choroby płuc. W tej populacji pacjentów należy w związku z tym zwrócić na to szczególną uwagę. Nie prowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, jednak biorąc pod uwagę profil farmakodynamiczny, winorelbina nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, ze względu na niektóre działania niepożądane leku, pacjenci leczeni winorelbiną powinni zachować ostrożność.

Częste interakcje dla wszystkich leków cytotoksycznych: ze względu na zwiększone ryzyko zakrzepicy w przypadku nowotworów, często stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe. Duża zmienność wewnątrzosobnicza dotycząca krzepnięcia krwi podczas chorób i możliwość występowania interakcji między doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i chemioterapią przeciwnowotworową wymagają, w przypadku zastosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, zwiększenia częstości oznaczeń wskaźnika INR (ang. INR). Przeciwwskazane jednoczesne stosowanie: Szczepionka przeciw żółtej febrze: ryzyko śmiertelnej choroby ogólnoustrojowej; Niezalecane jednoczesne stosowanie: Żywe, atenuowane szczepionki (dla szczepionki przeciw żółtej febrze), ryzyko potencjalnie śmiertelnej choroby ogólnoustrojowej. Ryzyko to jest większe u pacjentów, którzy są już poddawani immunosupresji z powodu choroby podstawowej. Jeśli jest to możliwe, zaleca się stosowanie szczepionek inaktywowanych (poliomyelitis). Fenytoina: ryzyko nasilenia drgawek z powodu zmniejszenia wchłaniania żołądkowo-jelitowego fenytoiny przez lek cytotoksyczny lub zwiększone ryzyko toksyczności lub utrata skuteczności leku cytotoksycznego z powodu zwiększonego metabolizmu wątrobowego spowodowanego przez fenytoinę. Jednoczesne stosowanie, które należy rozważyć: Cyklosporyna, takrolimus: nadmierna immunosupresja z ryzykiem limfoproliferacji. Interakcje swoiste dla alkaloidów barwinka: Jednoczesne stosowanie, które nie jest zalecane: Itrakonazol: zwiększenie neurotoksyczności alkaloidów barwinka w wyniku zmniejszenia ich metabolizmu wątrobowego. Jednoczesne stosowanie, które należy rozważyć: Mitomycyna C: zwiększone ryzyko skurczu oskrzeli i duszności. Odnotowano rzadkie przypadki śródmiąższowej choroby płuc. W związku z tym, że alkaloidy barwinka są substratami glikoproteiny P i nie ma żadnych swoistych badań, koniecznie jest zachowanie ostrożności w przypadku stosowania produktu leczniczego z silnymi modulatorami tego transportera błonowego. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami tego transportera (np. rytonawirem, klarytromycyną, cyklosporyną, werapamilem, chinidyną) lub induktorami (np. patrz lista induktorów CYP3A4) może wpływać na stężenie winorelbiny. Interakcje swoiste dla winorelbiny: Leczenie skojarzone produktem leczniczym i innymi lekami toksycznymi dla szpiku może nasilać działania niepożądane leków hamujących czynność szpiku kostnego. CYP3A4 jest głównym enzymem biorącym udział w metabolizmie produktu leczniczego, toteż leczenie skojarzone z silnymi inhibitorami tego izoenzymu (np. ketokonazol, itrakonazol, inhibitory proteazy HIV, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon) może zwiększać stężenie winorelbiny w surowicy, a stosowanie jednocześnie z silnymi induktorami tego izoenzymu (np. ryfampicyna, fenytoina, fenobarbital, karbamazepina, ziele dziurawca) może zmniejszać stężenie winorelbiny w surowicy. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego i cisplatyny wskazuje, że nie istnieją wzajemne interakcje między parametrami farmakokinetycznych podczas różnych cyklów leczenia. Jednakże, częstość występowania granulocytopenii związanej z podawaniem produktu leczniczego w połączeniu z cisplatyną jest większa, niż podczas stosowani produktu leczniczego w monoterapii. W jednym z przeprowadzonych badań klinicznych I fazy stwierdzono zwiększoną częstość występowania neutropenii III/IV stopnia, kiedy z winorelbiną podawaną dożylnie stosowano lapatynib. W badaniu tym zalecana dawka winorelbiny podawanej dożylnie w 1. i 8. dniu 3-tygodniowego cyklu leczenia wyniosła 22,5 mg/m² pc., kiedy stosowana była w skojarzeniu z lapatynibem w dawce 1000 mg raz/dobę. Tego rodzaju skojarzenie należy stosować z zachowaniem ostrożności.

Ciąża. Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania winorelbiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały działanie embriotoksyczne i teratogenne. Na podstawie wyników badań na zwierzętach i badań farmakologicznego działania produktu leczniczego, podejrzewa się, że produkt powoduje poważne wady wrodzone, jeśli jest podawany w trakcie ciąży. Winorelbina jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży. Kobiety nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia winorelbiną. W przypadku istotnych wskazań, pacjentki w ciąży powinny odbyć konsultację lekarską dotyczącą ryzyka szkodliwych skutków dla dziecka. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie leczenia, należy wziąć pod uwagę możliwość poradnictwa genetycznego. Kobiety w wieku rozrodczym muszą być poinformowane o konieczności stosowania skutecznej antykoncepcji w trakcie leczenia i 3 m-ce po jego zakończeniu. Nie wiadomo, czy produkt przenika do mleka kobiecego. Przenikania winorelbiny do mleka nie oceniano w badaniach na zwierzętach. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią, toteż karmienie piersią musi zostać przerwane przed rozpoczęciem leczenia winorelbiną. Winorelbina może mieć działanie genotoksyczne. Dlatego też mężczyznom, którzy są leczeni winorelbiną, zaleca się, aby unikali poczęcia dzieci w czasie trwania leczenia i do 6 m-cy (minimum 3 m-ce) po jego zakończeniu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia i w ciągu 3 m-cy po jego zakończeniu. Przed rozpoczęciem leczenia należy poradzić się odnośnie możliwości przechowania nasienia, ponieważ po leczeniu winorelbiną istnieje ryzyko trwałej niepłodności.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi produktu są: zahamowanie czynności szpiku kostnego z neutropenią, niedokrwistość, zaburzenia neurologiczne, toksyczność względem przewodu pokarmowego z nudnościami, wymiotami, zapaleniem jamy ustnej i zaparciami, przemijające zwiększenie parametrów czynnościowych wątroby, łysienie i miejscowe zapalenie żył. Szczegółowe informacje dotyczące działań niepożądanych: Działania podano zgodnie z klasyfikacją WHO (stopień 1=G1; stopień 2=G2; stopień 3=G3; stopień 4=G4; stopień 1-4=G1-4); stopień 1-2=G1-2; stopień 3-4=G3-4). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze o różnym umiejscowieniu (układ oddechowy, moczowy, pokarmowy, itp.), łagodne lub umiarkowane, zazwyczaj ustępujące po zastosowaniu odpowiedniego leczenia; (niezbyt często) ciężka posocznica z niewydolnością narządów wewnętrznych, posocznica; (bardzo rzadko) powikłana posocznica, niekiedy prowadząca do śmierci; (nieznana) posocznica neutropeniczna. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) zahamowanie czynności szpiku kostnego, prowadzące głównie do neutropenii (G3: 24,3%; G4: 27,8%), ustępujące po 5-7 dniach; brak kumulacji w czasie. Niedokrwistość (G3-4: 7,4%); (często) trombocytopenia (G3-4: 2,5%): rzadko ciężka; (nieznana) gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) ogólnoustrojowe reakcje alergiczne, np. anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny lub reakcje anafilaktoidalne. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (rzadko) ciężka hiponatremia; (nieznana) jadłowstręt. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zapalenie jamy ustnej (G1-4: 15% podczas monoterapii produktem leczniczym nudności i wymioty (G3-4: 2,2%); leki przeciwwymiotne mogą zmniejszyć ich występowanie. Głównym objawem są zaparcia (G 3-4: 2,7%), które rzadko przechodzą w porażenną niedrożność jelit podczas stosowania produktu leczniczego w monoterapii oraz (G3-4: 4,1%) w przypadku podawania produktu leczniczego w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami; (często) biegunka, zazwyczaj łagodna do umiarkowanej; (rzadko) porażenna niedrożność jelit - leczenie można wznowić po przywróceniu prawidłowej motoryki jelit, zgłaszano zapalenie trzustki. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia neurologiczne (G 3-4: 2,7%), w tym utrata głębokich odruchów ścięgnistych, osłabienie kończyn dolnych zgłaszano w przypadku długotrwałej chemioterapii; (niezbyt często) ciężkie parestezje z objawami czuciowymi i ruchowymi, działania te są zazwyczaj odwracalne. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) może wystąpić łysienie, zazwyczaj łagodne (G3-4: 4,1%, w przypadku podawania produktu leczniczego jako jedynego chemioterapeutyku); (rzadko) podczas stosowania produktu leczniczego zgłaszano uogólnione reakcje skórne; (nieznana) rumień dłoni i stóp. Zaburzenia serca: (rzadko) choroba niedokrwienna serca (dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego); (bardzo rzadko) tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie, nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie i uczucie zimna w kończynach; (rzadko) ciężkie niedociśnienie tętnicze, zapaść. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) zgłaszano przemijające zwiększenie parametrów czynnościowych wątroby (G 1-2) bez objawów klinicznych (AspAT u 27,6% i AlAT u 29,3%). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) podobnie jak w przypadku innych alkaloidów barwinka, podczas stosowania produktu leczniczego może wystąpić duszność i skurcz oskrzeli; (rzadko) zgłaszano przypadki śródmiąższowej choroby płuc, szczególnie u pacjentów leczonych produktem leczniczym w skojarzeniu z mitomycyną. Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, w tym ból szczęki; ból mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) stany w miejscu podania mogą obejmować rumień, piekący ból, przebarwienie żyły i miejscowe zapalenie żył (G 3-4: 3,7% podczas stosowania produktu leczniczego jako jedynego chemioterapeutyku); (często) u pacjentów leczonych produktem leczniczym zgłaszano występowanie osłabienia, zmęczenia, gorączki, bólu o różnym umiejscowieniu, w tym bólu w klatce piersiowej i bólu w obrębie guza; (rzadko) rzadko obserwowano miejscową martwicę. Prawidłowe ułożenie igły dożylnej lub cewnika i wstrzyknięcie w bolusie, a następnie przepłukanie żyły, może ograniczyć te działania.

Objawy. Przedawkowanie produktu może powodować hipoplazję szpiku kostnego, której czasem towarzyszy zakażenie, gorączka i porażenna niedrożność jelit. Postępowanie. Zaleca się ogólne leczenie podtrzymujące w połączeniu z przetoczeniem krwi i podaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania, zgodnie z kryterium lekarza. Antidotum. Nie jest znane antidotum dla przedawkowania produktu leczniczego.

Winorelbina jest przeciwnowotworową substancją czynną z rodziny alkaloidów barwinka, ale w przeciwieństwie do wszystkich innych alkaloidów barwinka, jej część katarantynowa została strukturalnie zmodyfikowana. Na poziomie molekularnym, wpływa na dynamiczną równowagę tubuliny w mikrotubularnym układzie komórki. Winorelbina hamuje polimeryzację tubuliny i wiąże się preferencyjnie z mikrotubulami mitotycznymi, wpływając na aksonalne mikrotubule tylko w dużym stężeniu. Indukcja spiralizacji tubuliny jest mniejsza niż pod wpływem winkrystyny. Winorelbina blokuje mitozę w fazie G2-M, powodując śmierć komórki w interfazie lub następnej mitozie.

1 fiol. o objętości 1 ml lub 5 ml zawiera łącznie 10 mg lub 50 mg winorelbiny (w postaci winianu).