Dawkowanie zależy od wydatku energetycznego, mc., wieku i stanu klinicznego pacjenta oraz możliwości metabolizowania składników produktu, jak również od dodatkowych składników energetycznych lub białek, podawanych doustnie/dojelitowo. Całkowity skład elektrolitów i makroskładników żywieniowych zależy od liczby aktywowanych komór. Nie należy przekraczać maks. dawki dobowej. Ze względu na stały skład worka wielokomorowego zaspokojenie jednocześnie wszystkich potrzeb żywieniowych pacjenta może nie być możliwe. Może wystąpić sytuacja kliniczna, w której pacjent będzie wymagać innej ilości składników odżywczych niż znajdują się w worku o stałym składzie. Maks. zalecana szybkość infuzji na godzinę i objętość na dobę zależy od składnika. Osiągnięcie jednego z tych limitów, jako 1-go, wyznacza maks. dawkę dobową. Szczegóły dotyczące dawkowania, patrz ChPL.

Z powodu wysokiej osmolarności nierozcieńczony produkt można podawać wyłącznie przez żyłę centralną. Odpowiednie rozcieńczenie produktu wodą do wstrzykiwań zmniejsza jednak osmolarność i umożliwia infuzję do naczynia obwodowego. W ciągu 1-szej godziny szybkość przepływu należy stopniowo zwiększać. Kończąc podawanie produktu, należy stopniowo zmniejszać szybkość przepływu w trakcie ostatniej godziny. Szybkość wlewu musi być odpowiednio dostosowana, biorąc pod uwagę dawkę podawaną pacjentowi, przyjmowaną dobową objętość oraz czas trwania infuzji. Czas aktywacji, zawieszenia i podawania tego samego worka nie może przekraczać 24 h. Cykliczne infuzje należy dostosowywać do tolerancji metabolicznej pacjenta. Leczenie za pomocą odżywiania pozajelitowego można kontynuować tak długo, jak tego wymaga stan kliniczny pacjenta. Ten produkt zawiera elektrolity i może być dodatkowo uzupełniany z zastosowaniem gotowych preparatów witaminowych, zgodnie z oceną lekarza i potrzebami klinicznymi pacjenta. Witaminy i pierwiastki śladowe można dodawać zgodnie z oceną lekarza i potrzebami klinicznymi pacjenta. Szczegóły dotyczące sposobu podawania, patrz ChPL.

Istnieją następujące ogólne przeciwwskazania do podawania produktu w infuzji dożylnej po aktywowaniu 2 komór worka: nadwrażliwość na białko jaja, białko sojowe, białko orzeszków ziemnych lub którąkolwiek substancję czynną lub pomocniczą albo składniki pojemnika; wrodzone zaburzenia metabolizmu aminokwasów; patologicznie podwyższone stężenia w osoczu sodu, potasu, magnezu, wapnia i/lub fosforu; jednoczesne podawanie z ceftriaksonem u noworodków ( ≤28 dnia życia), nawet jeśli używa się osobnych linii do infuzji (ryzyko wystąpienia osadów soli wapniowych ceftriaksonu w krążeniu noworodka zagrażających zgonem); ciężka hiperglikemia. Dodanie lipidów (podawanie produktu w infuzji dożylnej po aktywowaniu 3 komór) jest przeciwwskazane w następujących dodatkowych sytuacjach klinicznych: ciężka hiperlipidemia lub ciężkie zaburzenia metabolizmu lipidów charakteryzujące się hipertriglicerydemią.

Jeśli pojawią się jakiekolwiek objawy podmiotowe lub przedmiotowe reakcji alergicznej (takie jak gorączka, pocenie się, dreszcze, ból głowy, wysypka skórna lub duszności), inf. należy natychmiast przerwać. Opisywano przypadki reakcji zakończonych zgonem związanych z osadami soli wapniowych ceftriaksonu w płucach i nerkach urodzonych o czasie noworodków w wieku poniżej 1 m-ca. U pacjentów w każdym wieku ceftriaksonu nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z roztw. dożylnymi zawierającymi wapń, w tym z produktem, nawet przez różne linie do inf. albo inne miejsca inf., ze względu na ryzyko wytrącania się soli wapniowych ceftriaksonu. Jednakże u pacjentów powyżej 28. dnia życia, ceftriakson i roztw. zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeśli linie do inf. są wkłute w różne miejsca lub są wymieniane albo dokładnie płukane roztw. soli fizjologicznej między inf., aby uniknąć wytrącania osadów. U pacjentów otrzymujących żywienie pozajelitowe zgłaszano występowanie osadów w naczyniach płucnych, powodujących zator naczyń płucnych i niewydolność oddechową. Niektóre przypadki kończyły się zgonem. Dodanie nadmiernej ilości wapnia i fosforanu zwiększa ryzyko wytrącenia osadów fosforanu wapnia. Zgłaszano również podejrzenie powstania osadu we krwi. Oprócz sprawdzania roztw. należy również okresowo sprawdzać zestaw do inf. oraz cewnik w kierunku występowania osadów. W przypadku wystąpienia objawów niewydolności oddechowej należy przerwać inf. i rozpocząć ocenę medyczną. Nie należy dodawać do worka żadnych substancji bez uprzedniego sprawdzenia ich zgodności z produktem, ponieważ powstanie osadów lub destabilizacja emulsji tłuszczowej może spowodować okluzję naczyń. W wyniku zastosowania cewników dożylnych do podawania roztw. do żywienia pozajelitowego lub niewłaściwego obchodzenia się z cewnikiem może dojść do zakażenia i sepsy. Immunosupresyjny wpływ choroby lub leków może sprzyjać zakażeniu i sepsie. Dokładne monitorowanie objawowe i laboratoryjne celem wykrycia gorączki/dreszczy, leukocytozy, komplikacji technicznych związanych ze sprzętem do dostępu żylnego oraz hiperglikemii może ułatwić wczesne rozpoznanie zakażeń. Pacjenci wymagający żywienia pozajelitowego są często predysponowani do powikłań w postaci zakażeń z powodu niedożywienia i/lub stanu ich choroby zasadniczej. Występowanie powikłań septycznych można zmniejszyć, zwiększając nacisk na zasady aseptyki podczas umieszczania i utrzymywania cewnika oraz przy przygotowywaniu produktu do żywienia. stosowania innych produktów do żywienia pozajelitowego zgłaszano występowanie zespołu przeciążenia tłuszczami. Zmniejszona lub ograniczona zdolność metabolizowania lipidów zawartych w produkcie może skutkować wystąpieniem zespołu przeciążenia tłuszczami. Ponowne odżywianie ciężko niedożywionych pacjentów może spowodować tzw. zespół ponownego odżywiania, który charakteryzuje się przesunięciem potasu, fosforu i magnezu do wnętrza komórek, gdy pacjent przechodzi w stan anaboliczny. Pogłębić się może również niedobór tiaminy i zatrzymywanie płynów w organizmie. Zaleca się ostrożnie i powoli wprowadzać odżywianie pozajelitowe, dokładnie monitorując płyny, elektrolity, pierwiastki śladowe i wit. Produkt może być podawany wyłącznie przez żyłę centralną, chyba że został odpowiednio rozcieńczony. Jeśli do produktu zostają wprowadzone dodatkowe substancje, przed podaniem przez żyłę obwodową, należy wyliczyć ostateczną osmolarność mieszaniny, aby zapobiec podrażnieniu żyły. Nie podłączać worków seryjnie, aby uniknąć zatorów powietrznych, spowodowanych resztkowym gazem zawartym w pierwszym worku. Lipidy, wit., dodatkowe elektrolity oraz mikroelementy należy podawać zgodnie z wymaganiami. Nie należy dodawać innych produktów leczniczych ani substancji do którejkolwiek z komór ani do gotowego roztw./emulsji, bez wcześniejszego sprawdzenia ich zgodności oraz stabilności otrzymanej mieszaniny (w szczególności stabilności emulsji tłuszczowej). Przez cały okres leczenia należy rutynowo monitorować gospodarkę wodno-elektrolitową, osmolarność surowicy, stężenie triglicerydów w surowicy, bilans kwasowo-zasadowy, stężenie glukozy we krwi, czynność wątroby i nerek, morfologię krwi, w tym liczbę płytek krwi i parametry krzepliwości krwi. W przypadku niestabilnego stanu (np. w następstwie poważnego stanu pourazowego, niewyrównanej cukrzycy, ostrej fazy wstrząsu krążeniowego, ostrego zawału mięśnia sercowego, ciężkiej kwasicy metabolicznej, ciężkiej sepsy i śpiączki hiperosmolarnej) podawanie produktu należy monitorować i dostosować do potrzeb klinicznych pacjenta. Należy zachować ostrożność, stosując u pacjentów z obrzękiem płuc lub niewydolnością serca. Należy dokładnie monitorować stan płynów. Należy zachować ostrożność, stosując u pacjentów z niewydolnością nerek. U tych pacjentów należy dokładnie monitorować stan płynów i elektrolitów, w tym magnezu. Przed rozpoczęciem inf. należy wyrównać ciężkie zaburzenia równowagi wodnej i elektrolitowej, ciężkie stany przeciążenia nadmierną ilością płynów oraz ciężkie zaburzenia metaboliczne. Należy zachować ostrożność, stosując u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (m.in. z cholestazą) lub podwyższoną aktywnością enzymów wątrobowych. Należy dokładnie monitorować parametry czynności wątroby. Endokrynologia i metabolizm: mogą wystąpić powikłania metaboliczne, jeżeli pobór składników odżywczych nie jest dostosowany do wymagań pacjenta lub niedokładnie oceniono pojemność metaboliczną któregoś z obecnych składników odżywczych. Niepożądane działania metaboliczne mogą wynikać z podawania niewystarczającej lub nadmiernej ilości składników odżywczych albo nieodpowiedniego dla potrzeb danego pacjenta składu mieszaniny z dodatkowymi składnikami. Należy regularnie sprawdzać stężenie triglicerydów w surowicy oraz zdolność organizmu do metabolizowania lipidów. W razie podejrzeń nieprawidłowości w metabolizmie lipidów, jako klinicznie niezbędne zalecane jest monitorowanie stężenia triglicerydów w surowicy. W przypadku hiperglikemii należy dostosować szybkość inf. produktu i/lub podać insulinę. Hematologia: należy zachować ostrożność, stosując u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami krzepliwości krwi. Należy dokładnie monitorować morfologię krwi i parametry krzepliwości. Podanie produktu w dawce maks. dostarcza 0,3 mmol/kg mc./dobę magnezu. Istnieje możliwość, że może to spowodować hipermagnezemię. Do objawów hipermagnezemii należą: ogólne osłabienie, osłabienie odruchów, nudności, wymioty, hipokalcemia, niewydolność oddechowa, niedociśnienie tętnicze i zaburzenia rytmu serca. Z uwagi na możliwość niewykrycia objawów hipermagnezemii zaleca się monitorowanie stężeń magnezu na początku podawania, a następnie w odpowiednich odstępach czasu, zgodnie z rutynową praktyką kliniczną i potrzebami danego pacjenta. Jest to szczególnie ważne u tych pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko rozwoju hipermagnezemii, w tym pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, otrzymujących inne produkty lecznicze powodujące ryzyko wystąpienia hipermagnezemii lub otrzymujących magnez z innych źródeł, dotyczy to również noworodków, których matki ostatnio przyjmowały preparaty magnezu przed porodem. Jeśli stężenie magnezu w surowicy jest podwyższone (powyżej referencyjnego zakresu wartości prawidłowych), należy wstrzymać inf. produktu lub zmniejszyć szybkość przepływu do wartości uznanej za właściwą i bezpieczną pod względem klinicznym. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn: nieistotny.

Nie przeprowadzono badań interakcji farmakodynamicznych produktu. Z powodu możliwości wystąpienia pseudoaglutynacji nie należy podawać produktu jednocześnie z krwią przez ten sam zestaw do inf. Jednoczesne podawanie ceftriaksonu i produktu jest przeciwwskazane u noworodków urodzonych o czasie ( ≤28 dnia życia), nawet jeśli używa się osobnych zestawów do inf. (ryzyko zgonu noworodka z powodu wytrącenia w krążeniu soli wapniowych ceftriaksonu). U pacjentów w każdym wieku (w tym u dorosłych), ceftriaksonu nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z żadnymi dożylnymi roztw. zawierającymi wapń, w tym z produktem, nawet przez różne linie do inf. albo inne miejsca inf., ze względu na ryzyko wytrącania się soli wapniowych ceftriaksonu. Jednakże u pacjentów powyżej 28. dnia życia ceftriakson i roztw. zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeśli linie do inf. są wkłute w różne miejsca lub są wymieniane albo dokładnie płukane roztworem soli fizjologicznej między inf., aby uniknąć wytrącania osadów. W oleju z oliwek i oleju sojowym znajduje się naturalna wit. K₁, która może znosić przeciwzakrzepowe działanie kumaryny (lub pochodnych kumaryny, np. warfaryny). Z powodu zawartości potasu w produkcie, należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów leczonych jednocześnie diuretykami oszczędzającymi potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) lub inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II lub lekami immunosupresyjnymi takrolimusem i cyklosporyną, z uwagi na ryzyko hiperkaliemii. Lipidy zawarte w emulsji mogą wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych (np. dotyczących bilirubiny, dehydrogenazy mleczanowej, nasycenia tlenem, hemoglobiny we krwi), gdy próbkę krwi pobiera się przed ich eliminacją. Lipidy są zazwyczaj usuwane po upływie 5–6 h od ostatniego podania.

Wpływ na płodność, ciążę i laktację: nieistotny.

Bezpieczeństwo i podawanie produktu oceniono w jednym badaniu III fazy. Do badania włączono 159 pacjentów w wieku dziecięcym, którym podano produkt. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hipofosfatemia, hiperglikemia, hiperkalcemia, hipertriglicerydemia, hiponatremia; (niezbyt często) hiperlipidemia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) cholestaza. Następujące działania niepożądane były zgłaszane dla innych mieszanin do żywienia pozajelitowego. Zespół przeciążenia tłuszczami: może być spowodowany nieprawidłowym podaniem (np. przedawkowaniem i/lub szybkością inf. większą niż zalecana; jednakże objawy podmiotowe i przedmiotowe tego zespołu mogą wystąpić również przy podawaniu produktu zgodnie z zaleceniami. Zmniejszona lub ograniczona zdolność metabolizowania lipidów zawartych w produkcie wraz z przedłużonym klirensem osoczowym może mieć konsekwencje w postaci tzw. zespołu przeciążenia tłuszczami. Zespół ten jest związany z nagłym pogorszeniem się stanu klinicznego pacjenta i charakteryzuje się objawami takimi jak hiperlipidemia, gorączka, stłuszczenie wątroby (hepatomegalia), pogorszenie czynności wątroby, niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, zaburzenia krzepliwości krwi oraz objawami ze strony układu nerwowego (np. śpiączka). Zespół ten jest zazwyczaj odwracalny po zaprzestaniu infuzji emulsji tłuszczowej. Osady w naczyniach płucnych (zator naczyń płucnych i niewydolność oddechowa).

W przypadku niewłaściwego podania produktu (przedawkowania i/lub wyższej od zalecanej szybkości inf.) mogą pojawić się nudności, wymioty, dreszcze, zaburzenia elektrolitowe oraz oznaki hiperwolemii i kwasicy, powodując konsekwencje zagrażające życiu. W takich sytuacjach należy natychmiast przerwać inf. Jeżeli jest to medycznie właściwe, wskazana może być dalsza interwencja. Jeśli szybkość inf. glukozy przekroczy klirens, mogą pojawić się: hiperglikemia, cukromocz oraz zespół hiperosmolarny. Zmniejszona lub ograniczona możliwość metabolizowania lipidów może skutkować tzw. zespołem przeciążenia tłuszczami, którego skutki zazwyczaj są odwracalne po zaprzestaniu infuzji emulsji tłuszczowej. Brak specyficznego antidotum na przedawkowanie. Sposoby postępowania w nagłym przypadku powinny obejmować ogólne leczenie wspomagające, ze zwróceniem szczególnej uwagi na układ oddechowy i krążenia. Niekiedy w poważnych przypadkach niezbędna może być hemodializa, hemofiltracja lub hemodiafiltracja. Niezbędne jest dokładne monitorowanie parametrów biochemicznych i odpowiednie leczenie określonych nieprawidłowości.

Zawartość azotu (20 L-aminokwasów, w tym 8 niezbędnych) w produkcie oraz składników energetycznych (glukoza i triglicerydy) umożliwia utrzymanie właściwego bilansu azotu/energii. Azot i energia są niezbędne do prawidłowej czynności wszystkich komórek organizmu oraz są ważne dla syntezy białek, wzrostu, gojenia ran, funkcjonowania układu odpornościowego, mięśni i wielu innych czynności komórkowych. W skład produktu wchodzą również elektrolity.

500 ml emulsji zawiera 155 ml 50% roztworu glukozy, 221 ml 5,9% roztworu aminokwasów z elektrolitami i 124 ml 12,5% emulsji tłuszczowej.